ഫുച്കയും ഘുഗ്നിയും
ബംഗാളിലെ വഴിയോര വിഭവങ്ങളാണ് ഫുച്കയും ഘൂഗ്‌നിയും
ഫുച് ക ബോബെ തെരുവുകളിൽ കാണാറുള്ള പാനീപ്പുരിക്ക് സമാനമാണ്. ഘുഗ്നി കടലയും തക്കാളിയും ചേർത്ത മിശ്രിതമാണ് ബംഗാൾ തെരുവുകളിൽ കേൾക്കുന്ന പലതരം സംഗീതം പോലെ ഈ തെരുവുകളിൽ ഇവയുടെ മണവും ഉണ്ടാകും. നരച്ച കെട്ടിടങ്ങളുടെ ഇടയിലൂടെ ഇവയുടെ മണവും പാട്ടിന്റെ താളവും ആസ്വദിച്ച് നടക്കുക
Ambassador taxis at the airport
പാതിരാത്രിയോടെയാണ് വിമാനം കൽക്കത്ത എയർപോർട്ടിൽ ഇറങ്ങിയത് എയർപോർട്ടിനകത്ത് വെളിച്ചം സംഗീതം പൊഴിച്ചുകൊണ്ട്പ്രകാശിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു മനസ്സിൽ നിറയെ ആശങ്കയും
പാതിരാത്രിയോടെയാണ് കൽക്കത്തയിലെ പ്രധാന തെരുവുകളിലേക്ക് ഗുഡ്സ് വണ്ടികൾ പ്രവേശിക്കുക ഇതോടെ തെരുവിലെ തിരക്ക് വല്ലാതെ വർദ്ധിക്കും എയർപോർട്ടിനു മുന്നിലൂടെയാണ് പ്രധാന തെരുവ് കടന്നു പോകുന്നത് അതിനാൽ നാഷണൽ പെർമിറ്റ് വണ്ടികൾ റോഡിലൂടെ നിരനിരയായി നീങ്ങാൻ തുടങ്ങും ഇതോടെ എയർപോർട്ടിൽ നിന്നും പുറത്തു കടക്കാൻ മണിക്കൂറുകൾ എടുക്കും കഴിഞ്ഞതവണ വന്നപ്പോൾ ഇത്തരം ഒരു കുരുക്കിൽ പെട്ടു എയർപോർട്ട് പരിസരം ട്രാഫിക് തിരക്കിൽ മുങ്ങി ഇത്തരമൊരു ഓർമ്മയും പേറിയാണ് ഞാൻ എയർപോർട്ടിന കത്തു നിൽക്കുന്നത്
പുറത്ത് കസ്തൂരി മഞ്ഞൾ നിറമുള്ള അംബാസിഡർ കാറുകൾ നീണ്ട നിരയായി കിടക്കുന്നുണ്ട് ഇന്ത്യയിൽ കൽക്കത്തയിൽ മാത്രമാണ് ഇത്തരം അംബാസിഡർ കാറുകളുടെ നീണ്ട നിര കാണുക. ബോംബെക്കാർ ഫിയറ്റ് കാറിനോട് വിട പറഞ്ഞു എന്നാൽ ബംഗാളികൾ അങ്ങനെയല്ല അവരുടെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും ഈ കാറുണ്ട്. രവീന്ദ്രസംഗീതവും മോഹൻ ബാഗനും അംബാസിഡർ കാറും ഇപ്പോഴും ഇവരുടെ ജീവിത ഭാഗമാണ്.
കൽക്കത്തയിലെ ഇരുണ്ട രാത്രികളിൽ ഏറ്റവും തിളക്കമുള്ള നക്ഷത്രങ്ങളെയും നമുക്ക് കാണാം കാലംതോൽപ്പിക്കുമ്പോഴും പ്രത്യാശ ഒരു എതിർ ബോധ്യമായി ഇവരിൽ തുടിക്കുന്നതും കാണാം
അംബാസിഡർ കാറിൽ യാത്ര ചെയ്യാതെ കൽക്കത്തയെ ,ബംഗാളിനെ അറിയാൻ കഴിയില്ല പ്രത്യാശയുടെ താക്കോൽ ഇട്ടാണ് ഓരോ ഡ്രൈവർമാരും ഈ പഴഞ്ചൻ ശിഖടത്തെ ഓണാക്കുന്നത് പഴയ ഓർമ്മകളെ നിലനിർത്താനുള്ള സമരപ്രതിരോധനത്തിന്റെ ചാവിയാണ് ഇവർ ഈ വണ്ടിയിൽ ഇടുന്നത്
കൽക്കട്ട എയർപോർട്ടിൽ നിന്ന് 20 കിലോമീറ്റർ ദൂരെയുള്ള ന്യൂ മാർക്കറ്റിനു സമീപമുള്ള വൈ എം സി എ (YMCA) കട്ടിടത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ മുറി എടുത്തിട്ടുള്ളത് ഇത്രയും ദൂരം എത്താൻ പ്രീപെയ്ഡ് ടാക്സിക്ക് കൊടുക്കേണ്ടി വന്നത് 300 രൂപ മാത്രം ഇന്ത്യയിൽ ഒരിടത്തും ഇത്രയും ചിലവ് കുറഞ്ഞ ടാക്സി എയർപോർട്ടിൽ നിന്ന് കിട്ടുകയില്ല.
ഉറക്കം പിടിച്ചു തുടങ്ങിയ തെരുവിന്റെ നിശബ്ദതയിലൂടെ അംബാസിഡർ കാർ പതുക്കെ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി.പകലിൽ ആർത്തിരമ്പിയ തെരുവുകൾ രാത്രിയുടെ തണുത്ത നിശബ്ദതയിൽ പതുക്കെ ഉറങ്ങുകയാണ്.അവിടവിടെ ആളുകൾകൂട്ടം കൂടി നിന്ന് സിഗരറ്റ് വലിക്കുന്നുണ്ട്. സിഗരറ്റ് വലി ബംഗാളിലെ ഒരു പതിവ് കാഴ്ചയാണ്.
ജാലകത്തിന്റെ ചില്ലുകൾ താഴ്ത്തി വെച്ചാണ് കൽക്കത്ത പട്ടണത്തിലെ തെരുവുകളിലൂടെ പാതിരാ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. പ്രത്യാശയിലേക്ക് എല്ലാ ജാലകങ്ങളും തുറന്നിട്ടാണല്ലോ നാം യാത്ര ചെയ്യേണ്ടത് ലോകത്തിൻറെ നനവ് അറിയാൻ തുറന്ന കാഴ്ചകൾ അനിവാര്യമാണ്.
ഇവിടത്തെ തെരുവുകൾ എല്ലാം വഴിവാണിഭക്കാരുടെ പിടിയിലാണ്. ഒരാൾക്ക് കഷ്ടിച്ച് നടക്കാനുള്ള ഇടമേ ഇതിനിടയിൽ ഉണ്ടാകൂ. പാതിരാവായതിനാൽ വഴിക്കച്ചവടക്കാരല്ലാം കടകൾ ടാർപ്പാളിൻ കൊണ്ട് മൂടി സ്ഥലം വിട്ടിരിക്കുന്നു.ചെറിയ ഭക്ഷണശാലകൾക്ക് മുന്നിലായി വഴിയരികിൽ തന്നെ നിരനിരയായി ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഇരിപ്പടങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വരുന്നവർക്കായി നിരത്തിയിട്ടിട്ടുണ്ട്.ചുവപ്പും പച്ചയും മഞ്ഞയും വർണ്ണങ്ങൾകൊണ്ട് ഇവ സമൃദ്ധ മായിരുന്നു. ആ ഇരിപ്പടങ്ങൾ ഏതുനിമിഷവും താഴെ വീഴും എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ബഹുനില കെട്ടിടങ്ങൾ വഴിയോരങ്ങളിലെ കാഴ്ചയാണ് അതിലെ ബാൽക്കണികളിൽ കിളിക്കൂട് പോലെയുള്ള ജനലുകൾ പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. ബാൽക്കണികളിൽ കെട്ടിത്തൂക്കി ഇട്ടിട്ടുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ പതുക്കെ പതുക്കെ ആടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ഒരു ശക്തിയായ കാറ്റടിച്ചാൽ അവ നമ്മുടെ തലയിൽ വന്നു വീഴും റോഡിന് അരികിൽ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ള പരസ്യ പലകയിലെ രൂപങ്ങളിലായിരുന്നു എൻറെ കണ്ണ് അവ അസാധാരണമായഎന്തോ സംസാരിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി പരസ്യ രംഗത്തെ ബംഗാളി സാന്നിധ്യത്തിന്ഈ പരസ്യങ്ങൾ തന്നെധാരാളം.
പരസ്യ ബോർഡുകളെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇവിടത്തെ തെരുവുകളിലൂടെ നടക്കുക പ്രയാസം
70കളിലെ ബംഗ്ലാദേശ് സ്വാതന്ത്ര്യസമരമാണ് ലക്ഷക്കണക്കിന് ബംഗാളി അഭയാർത്ഥികളെ കൽക്കത്ത തെരുവുകളിൽ എത്തിച്ചത് അവരുടെ പിന്മുറക്കാരാണ് തെരുവിലെ കച്ചവടക്കാരിൽ അധികവും.വൈ എം സി എ നിൽക്കുന്ന കൽക്കത്തയിലെ ഈ പ്രധാന തെരുവും തെരുവ് കച്ചവടക്കാരുടെ പിടിയിലാണ്. ലോഡ്ജിലേക്കുള്ള ഒരു ചെറിയ കവാടം ഒഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാം കച്ചവടക്കാരുടെ പിടിയിലാണ് അതുകൊണ്ടുതന്നെ ലോഡ്ജ് കണ്ടുപിടിക്കുക പ്രയാസകരമാണ്.
ബംഗാളിനെ വല്ലാതെ മാറ്റിമറിച്ചതാണ് ഇവിടേക്കുള്ള അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹം
ജീർണിച്ചതെരുവുകളുടെ പരിതാപകരമായ അവസ്ഥ. അതാണ് കൽകത്തയുടെ ഉൾവഴികൾ ഈ തെരുവുകൾക്കെല്ലാം സമ്പന്നമായ ഒരു ഭൂതകാലം ഉണ്ടായിരുന്നു.
70കളിലെ ബംഗ്ലാദേശ് സ്വാതന്ത്ര്യസമരമാണ് അവിടെ നിന്നുള്ള ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെ അഭയാർത്ഥികളായി കൽക്കട്ട നഗരത്തിൽ എത്തിയത് അതാടെ കൽക്കത്തയുടെ മുഖച്ചായ മാറി . ബംഗ്ളാദേശിൽ നിന്നും വന്നവരുടെ പിന്മുറക്കാരാണ് കൽക്കത്തയിലെ തെരുവ് കച്ചവടക്കാരിൽ അധികവും അഭയാർത്ഥി പ്രശ്നത്തെ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിലാണ്ബംഗാളികൾ നോക്കിക്കാണുന്നത് അതൊരു വിശാലമായ കാഴ്ചപ്പാടാണ് ഇങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ബംഗാളും ബംഗ്ലാദേശും തമ്മിലുള്ള പരസ്പരബന്ധം മനസ്സിലാകൂ ബംഗ്ലാദേശിന്റെ ദേശീയ ഗാനം ഇപ്പോഴും ടാഗോർ രചിച്ച ഒരു കവിതയാണ് ഹൗറാസ്വദേശിയായ മന്നയാണ് ഇന്നും ബംഗ്ലാദേശിലെ ഏറ്റവും ആരാധ്യനായ ഫുട്ബോൾ കളിക്കാരൻ
ഇതെല്ലാം കൂട്ടി വായിക്കുമ്പോഴാണ് ബംഗാളും ബംഗ്ലാദേശും തമ്മിലുള്ള പരസ്പരബന്ധം നമുക്ക് മനസ്സിലാവുകയുള്ളൂ..
ഇന്നൊരു മഴ ദിവസമാണ്.മഴമേഘങ്ങൾ ആകാശത്ത് തടിച്ചുകൂടി ഇരുണ്ടുനിൽക്കുന്നുണ്ട് മിന്നലുകൾ പുളയുന്നുണ്ട്.വണ്ടി വൈഎംസിഎയുടെ മുന്നിലെത്തി പാതിയുറക്കത്തിൽ സ്വല്പം നീരസത്തോടെ വാച്ച്മാൻ പഴഞ്ചൻ ലിഫ്റ്റിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി മുകളിലേക്ക് നോക്കി എന്തോ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു ബംഗാളി ആയതിനാൽ ഞങ്ങൾക്ക് അത് മനസ്സിലായില്ല. രണ്ട് അതിഥികൾ വരുന്നുണ്ട് എന്നായിരിക്കാം അറിയിച്ചത്.
ലോഡ്ജ് നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടം ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ കാലത്ത് നിർമ്മിച്ചതാണ് അന്ന് പ്രൗഡി യോടെ നിന്നിരുന്ന മൂന്നില കെട്ടിടം ആയിരിക്കണം ഇത് ആറടി വീതിയുള്ള വിശാലമായ ഗോവണി തേക്കുമരത്തിൽ നിർമ്മിച്ചതാണ്. അതു തന്നെ ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ പ്രൗഢി വിളിച്ചു പറയുന്നത് പണ്ട് ഈ കെട്ടിടം മുഴുവൻ വൈഎംസിഎയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ഉപയോഗിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഒരു ഓഫീസ് റൂമും ടേബിൾ ടെന്നീസ് കോർട്ടുമൊഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാം ലോഡ്ജ് ആക്കി മാറ്റിയിരിക്കുകയാണ്. നാൽപ്പതിൽപരം മുറികൾ ഉണ്ട്. ഈ മൂന്നു നില കെട്ടിടത്തിൽ ലിഫ്റ്റിൽ ബാഗുകൾ എടുത്ത വച്ച ശേഷം റൂം ബോയ് രണ്ടാം നിലയിലേക്ക് ഓടി കയറി. ഞങ്ങൾ മുകളിലെത്തുമ്പോഴേക്കും അയാൾ അവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.
വിശാലമായ മുറി എന്നാൽ പഴയകാലത്തിന്റെ ചിതംബലുകൾ അതിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിപ്പുണ്ട് വാതിലുകൾക്കെല്ലാം പത്തടി ഉയരമുണ്ട്.
ഞാൻ റൂമിനകത്തെ സോഫയിൽ ഇരുന്ന് ജനലിലൂടെ പൂറത്തേക്ക് നോക്കി. സമയം അർദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞിരികുന്നു.വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള കൽക്കത്തയിലെ തെരുവുകൾ അതിനിരുവശത്തും തകർന്നു വീഴാറായ കെട്ടിടങ്ങൾ .കാലം എവിടേക്കോ ഓടിമറയുന്നത് പോലെ. ഒരാൾ എന്താണോ അനുഭവിക്കുന്നത് അയാൾ അതായിരിക്കും എന്നല്ലേ പറയുന്നത്.നരച്ച കെട്ടിടങ്ങളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കെ നഗരത്തിനും എനിക്കും വയസ്സായ പോലെ തോന്നി.
പഴഞ്ചൻ കെട്ടിടങ്ങൾക്കു മുകളിൽ ഗ്രഹങ്ങളും നക്ഷത്രങ്ങളും പരന്നു കിടക്കുന്നു.അവയേതോ പ്രാചീന സംഗീതവും മൂളുന്നുണ്ട് ഇവയെല്ലാം നോക്കി നോക്കിയിരിക്കേ പതുക്കെ മയക്കത്തിലേക്ക് വീണു
സമയം അഞ്ചു മണി ആയിട്ടില്ല. കാർമേഘങ്ങൾ ഒഴിഞ്ഞുപോയ ആകാശത്തു നിന്നും സൂര്യൻ വെള്ളമേഘങ്ങളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ജനലിലൂടെ എത്തി നോക്കുന്നു. ബംഗാളിൽ നേരത്തെ സൂര്യനുദിക്കും ചുറ്റുവട്ടത്താകെ ചുവന്ന വെളിച്ചം .പ്രഭാതം വിടരുന്ന സമയം സൂര്യരശ്മികൾ ചക്രവാളത്തിൽ വന്നൊരുമ്മുന്ന കാഴ്ച അനിർവചനീയമായ ഒരു സന്തോഷം മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു. പുറമേ നിന്നും ഉണങ്ങിയ പുല്ലിൻ തണ്ടുകൾ കൊക്കിലൊതുക്കി പറന്നുവന്ന ഒരു പക്ഷി അപരിചിതനായ ആളെ കണ്ടു തൊട്ടടുത്തുള്ള മരക്കൊമ്പിൽ ചാടി കളിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അപ്പോഴാണ് തെരുവോരത്ത് പ്രകാശിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന മമതാ ബാനർജിയുടെ ഒരു കൂറ്റൻ കട്ടൗട്ട് ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്. ഇന്നലെ രാത്രി യാത്രയ്ക്കിടെ ഇത്തരം കട്ടൗട്ടുകൾ ധാരാളം വഴിയിൽ കാണാമായിരുന്നു.
ഇന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പരിപാടിയൊന്നുമില്ല. ബംഗാൾ തെരുവുകളിലൂടെ ചുറ്റി നടക്കുക. ഹൗറാ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ സന്ദർശിക്കുക. കൽക്കത്ത മെട്രോ ഔറക്കപ്പുറത്തേക്ക് നീട്ടുന്നതായി ഒരു വാർത്തയുണ്ടായിരുന്നു. ഹുഗ്ളി നദിയുടെ അടിയിലൂടെയാണ് മെട്രോ നിർമ്മിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യത്തെ മെട്രോ സർവീസ് തുടങ്ങുന്നത്. കൽക്കത്തയിൽ ആണ്, അതും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഭരിക്കുന്ന കാലത്ത് ബ്രിട്ടീഷുകാർ നിർമ്മിച്ച ഹൗറാ പാലത്തിന് (Howrah Bridge) പില്ലറുകളില്ല എന്ന സത്യം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഈ അടുത്ത കാലത്താണ്. അതിനാൽ തന്നെ അതൊന്നു കാണണമെന്ന് മനസ്സിൽ തീരുമാനിച്ചു. സിലിഗുരിയിലേക്കുള്ള ട്രെയിൻരാത്രി എട്ടുമണിക്ക് ശേഷം മാത്രമാണ്.പ്രാതൽ കഴിച്ച ശേഷം ഞാൻ ഹൗറ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.ബോട്ടിൽ കയറി പാലത്തിനടിയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് ആ മഹത്തായ നിർമിതിയെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടണം..
ഒരു ടാക്സി പിടിച്ച് ഞാൻ ഹൗറയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു .മഴ നനഞ്ഞ തെരുവിലൂടെ ഡ്രൈവർ വണ്ടി ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. കാറിൻറെ മുന്നിലെ ചില്ലിൽ വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ വൈപ്പർ തുടച്ചുനീക്കി കൊണ്ടിരുന്നു .ചെളി വെള്ളത്തിൽ ചപ്പുചവറുകൾക്കൊപ്പം പൂക്കളും ഒഴുകി നടക്കുന്നു. തലേന്ന് നടന്ന ഏതോ പൂജയുടെ ബാക്കിപത്രമായിരിക്കാം . മഴച്ചാ റ്റൽ ഏറ്റ് ആളുകൾ വെള്ളത്തിലൂടെ നടക്കുന്നു .കൽക്കത്തയിലെ പ്രധാന തെരുവുകളിൽ ഒന്നായ ജവഹർലാൽ നെഹ്റു റോഡിലൂടെ യാണ് വണ്ടിപോകുന്നത്. റോഡിൽ ഇരുവശത്തും കസേരകൾ നിരത്തിയിട്ടിട്ടുണ്ട് .അതിൽ ഷേവ് ചെയ്യാനായി മൂടിപ്പുതച്ചിരിക്കുന്ന ആളുകളെയും കാണാം. പണ്ട് ബോംബെയിലും ഇത്തരം കാഴ്ചകൾ കാണാമായിരുന്നു .ഇപ്പോൾ തെരുവുകളിലെ ഷൗരം ചെയ്യുന്ന പണിബോംബെ തെരുവുകളിൽ കാണാറില്ല.എന്നാൽ കൽക്കത്ത തെരുവുകളിൽ ഇതൊരു പുലർ കാഴ്ചയാണ്.
ഫുട്പാത്തുകളിൽ ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്നസ്ത്രീകൾ .കടുകെണ്ണയുടെയും ഉരുളൻ കിഴങ്ങ് വേവുന്നതിന്റെയും മണം തണുത്ത കാറ്റിനോടൊപ്പം കാറിനുള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നു.നാവിൻ തുമ്പിൽ ഉമിനീരിനോടൊപ്പം പഴയ ഓർമ്മകളു 70കളിൽ അബുദാബിയിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ നിൽകമൽ ദത്ത എന്നൊരു ബംഗാളി, എൻറെ കൂടെ വസിച്ചിരുന്നു അയാൾ ധാരാളം മഞ്ഞൾ ചേർത്ത് കടുകെണ്ണയിൽ തയ്യാറാക്കിയിരുന്ന ബീൻസ് കറിയുടെ മണം ആയിരുന്നു അത്. അങ്ങിനെയാണ് കടുകെണ്ണയുടെ മണം ബംഗാളിന്റെ മണം ആയി എനിക്കൊപ്പം കൂടിയത്.
വണ്ടി ബംഗാളിന്റെ ഏറ്റവും പരിഷ്കൃതമായ ഭാഗത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു ധാരാളം വൻകിട ഹോട്ടലുകൾ ഈ തെരുവിൽ ഉണ്ട്. നീണ്ടു മെലിഞ്ഞ പെൺകുട്ടികൾ ബംഗാളി ചിത്രങ്ങളെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.
പതുക്കെ വണ്ടി ഹൗറാ പാലത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. കൂറ്റൻ സ്റ്റീൽ സ്ട്രക്ചറിൽ പണിതിട്ടുള്ള ഈ പാലം ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ നിർമിതിയാണ്. ഞാൻ അതിൻറെ ചിത്രങ്ങൾ പകർത്തുന്നുണ്ട്. പുറം കാഴ്ചകൾ അതിവേഗം ഓടിമറയുകയാണ് .സാധാരണയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായത് നിലനിൽക്കും എന്താണല്ലോ ചൊല്ല് ഹൗറാ പാലം തന്നെ അതിൻറെ ഉദാഹരണം
നദിയുടെ അടിയിലൂടെ ഹൗറാ പാലത്തിന് എതിർവശത്തേക്ക് മെട്രോയുടെ പണി പൂർത്തിയായി കഴിഞ്ഞു അടുത്തുതന്നെ അത് പൊതുജനങ്ങൾക്ക് തുറന്നു കൊടുക്കും കൽക്കത്ത മെട്രോയുടെ ഭൂരിഭാഗവും ഭൂമിക്കടിയിലൂടെയാണ് പോകുന്നത് ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ചിലവ് കുറഞ്ഞ യാത്ര ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന മെട്രോയും കൽക്കത്തയിലേതു തന്നെ.
ഞാൻ ഹൗറ സ്റ്റേഷനു മുമ്പിൽ ടാക്സി ഇറങ്ങി. ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും തിരക്കുള്ള സ്റ്റേഷനുകളിൽ ഒന്നാണ് ഹൗറ സ്റ്റേഷൻ.
ഹൂഗ്ലി നദിയോട് ചേർന്ന് തന്നെയാണ് ബോട്ട് ജെട്ടി .ധാരാളം ബോട്ടുകൾ അവിടെ കെട്ടിയിട്ടിട്ടുണ്ട്.വലിയ ബോട്ടുകൾ ആണ് ഇവയെല്ലാം . പത്തിരുനൂറ് പേരെ കയറ്റാൻ കഴിയുന്നവ.ഓരോ പത്തു നിമിഷവും ഇവിടെനിന്ന് കിഴക്കോട്ടും പടിഞ്ഞാട്ടും ഇവ പോകുന്നുണ്ട്. പാലത്തിൻറെ അടിയിലൂടെ പോകുന്ന ഒരു ബോട്ടിൽ ഞങ്ങൾ കയറി.12 രൂപയാണ് ഒരാൾക്കുള്ള ടിക്കറ്റ് നിരക്ക്.അരമണിക്കൂറിൽ അധികം സമയം എടുക്കുംനദിയിലൂടെ കിഴക്കോട്ട് പോയി തിരിച്ചു വരാൻ .
ബോട്ട് സാവധാനം യാത്ര തുടങ്ങി നദിയുടെ കരയോട് ചേർന്ന് വെള്ളത്തിൽ ആളുകൾ എന്തോ മുങ്ങിത്തപ്പി എടുക്കുന്നുണ്ട്. നാണയത്തുട്ടുകൾ ആണ് ഇവർ തപ്പിയെടുക്കുന്നത് എന്ന് ബോട്ട് യാത്രക്കാർ പറഞ്ഞു.ആഘോഷദിനങ്ങളിൽ വിശ്വാസത്തിൻറെ ഭാഗമായി ആളുകൾ നദിയിലേക്ക് എറിയുന്ന നാണയത്തുട്ടുകളും ആഭരണങ്ങളും ആണ് അവർ നദിയുടെ മടിത്തട്ടിൽ പരതുന്നത്.യുപിയിലെ ഗംഗാനദിയിലും ഇത്തരം കാഴ്ചകൾ കാണാം
ഈ ബോട്ടിലിൽ ഇരുന്ന്ഹൗറ പാലത്തിൻറെ അടിവശവും എതിർവശത്ത് നിൽക്കുന്ന റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനും കാണാം.
ഇപ്പോൾ പെയ്യുമെന്ന ഭീഷണിയുമായി മഴമേഘങ്ങൾ മാനത്ത് തങ്ങിനിൽക്കുന്നുണ്ട്.ആകാശത്തിന്റെ ഇരുണ്ട നീല നിറത്തിന് പിറകിലായി മഞ്ഞയും ചുവപ്പും ചായം തേച്ച ഹൗറ സ്റ്റേഷൻ .ആ കാഴ്ചയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഞാനും രമണിയും കുറച്ച് ഫോട്ടോകൾ എടുത്തു.ബോട്ട് കരയുടെ അരികിലൂടെയാണ് ഇപ്പോൾ പോകുന്നത് ബോട്ടിന്റെ താളത്തിൽ നദിയിലെ ഓളങ്ങൾ നാക്കു നീട്ടി കരയെ നക്കി തുടക്കുന്നു. ഞങ്ങൾ ബോട്ട് ജെട്ടിയിൽ തിരിച്ചെത്തി.നിമിഷങ്ങൾക്കകം ബോട്ട് കാലിയായി.ആകാശത്തെ പിളരുന്ന മട്ടിൽ ഒരു ഇടിമുഴക്കം അപ്പോൾ കേട്ടു.ആളുകളെല്ലാം ഇറങ്ങിയിട്ടും കുറച്ചു സമയം കൂടി ഞങ്ങൾ ആ ബോട്ടിനകത്ത് ജല രാശിയിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.
ബോട്ട് ജെട്ടിയിൽ നിന്നും പുറത്തു കടക്കുമ്പോൾ ഒരാൾ ശൂന്യമായ കണ്ണുകളോടെ നദിയിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നു.അയാൾക്ക് മുന്നിൽ ഏതാനും നാണയത്തുട്ടുകൾ ചിതറി കിടക്കുന്നുണ്ട്.സങ്കടങ്ങളുടെ നിഴലുകൾ അയാളുടെ കാഴ്ചയെ മറച്ചതാണോ ?
മഴയുടെ വരവറിയിച്ചും കൊണ്ട് ആകാശത്തെ പിളരുന്ന മട്ടിൽ ഒരു ഇടിമുഴക്കം കേട്ടു.ഞങ്ങൾ തിടുക്കപ്പെട്ട് പ്രീപെയ്ഡ് ടാക്സി സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് നടന്നു.ന്യൂ മാർക്കറ്റിലേക്ക് ഒരു ടാക്സി പിടിച്ചു.കുറച്ചു ദൂരം ചെന്നപ്പോൾ റോഡിലൂടെ ഒരു ട്രാംപതുക്കെ പോകുന്ന കണ്ടു.ഇന്ത്യയിൽ കൽക്കത്തയിൽ മാത്രം കാണാൻ കഴിയുന്ന കാഴ്ച .പണ്ട് ബ്രിട്ടീഷുകാർ നിർമ്മിച്ചറോഡിൽ പതുങ്ങി കിടക്കുന്ന പാളങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന വണ്ടികളാണ് ട്രാം .ഈയിടെ ലോകകപ്പ് കാണാനായി ഖത്തറിൽ വന്നപ്പോൾ അവിടത്തെ റോഡുകളിലൂടെ ആധുനിക രീതിയിലുള്ള ട്രാംസർവീസുകൾ കണ്ടു.ശീതീകരിച്ച ഈ ബസ്സുകൾ എത്ര മനോഹരമാണ്.എന്നാൽ കൽക്കത്തയിലെ ട്രാംസർവീസ് ഇന്നും ബ്രിട്ടീഷുകാർ നിർമ്മിച്ച അതേ രീതിയിൽ തന്നെ തുടരുന്നു.ഇതിനെ ഒരു ടൂറിസ്റ്റ് ആകർഷണം ആക്കുന്ന ഒരു ശ്രമവും സർക്കാർ നടപ്പാക്കിയിട്ടില്ല.
മഞ്ഞൾ നിറമുള്ള അംബാസിഡർ കാർ ന്യൂ മാർക്കറ്റ് പരിസരത്ത് എത്തി.മാർക്കറ്റിന് ചുറ്റും നല്ല തിരക്കാണ്.ആറു വർഷം മുമ്പാണ് ഞാൻ ആദ്യമായി കൽക്കട്ടയിൽ വരുന്നത്.ന്യൂ മാർക്കറ്റിൽ വന്നപ്പോൾ അത്അടഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു.അതൊരു അവധി ദിവസമായിരുന്നു.അതിനാൽ അകത്തു കയറാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.അതുകൊണ്ടാണ് വീണ്ടും ഇവിടേക്ക് വന്നത്.
1871 ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് മാത്രം സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുന്നതിനായി നിർമ്മിച്ച മാർക്കറ്റ് ആണ് ന്യൂ മാർക്കറ്റ് 1874 ഇതിൻറെ പണി പൂർത്തിയായി .കുതിരപ്പുറത്ത് സവാരി ചെയ്ത് വരുന്ന സായിപ്പു മാർക്ക് തങ്ങളുടെ കുതിരകളെ കെട്ടിയിടുന്നതിന് വേണ്ടി ധാരാളം സ്ഥലവും ഇതിനരികിൽ ഒഴിച്ചിട്ടിരുന്നു .ഈ സ്ഥലം എല്ലാം ഇപ്പോൾ വഴിവാണിഭക്കാരുടെ പിടിയിലാണ്
1903ൽ ഇതിനടുത്തായി മറ്റൊരു കെട്ടിടവും പണിതുയർത്തി. 1909 ൽഇന്നു കാണുന്ന ക്ലോക്ക് ടവർ കെട്ടിടത്തിനു മുകളിൽ സ്ഥാപിച്ചു.രണ്ടായിരത്തിൽ പരം കടമുറികൾ ആണ് ഓരോ കെട്ടിടത്തിലും പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.ഇതിനേക്കാൾ അധികം തെരുവു കച്ചവടക്കാരും ഇവിടെ തമ്പടിച്ചിട്ടുണ്ട്. കെട്ടിടത്തിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ 25എടിഎം കൗണ്ടറുകൾ ആണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നവ കാലങ്ങളോളം നിലനിൽക്കും എന്നതിൻറെ തെളിവാണ് ഈ മാർക്കറ്റ് .സ്ഥിരതയെക്കാൾ മഹനീയമാണ് മാറ്റം.
ചരിത്രത്തിന്റെയും സമകാലത്തിന്റെയും സങ്കീർണതകളുമായി ആ പിങ്ക് കെട്ടിടം ഞങ്ങൾക്ക് പിന്നിൽ.എത്ര പിണക്കവും കലക്കവും കണ്ട മാർക്കറ്റ് .ഇരുളും വെളിച്ചവും ഇവിടെ മാറിമാറി വരുന്നു.അത് മനുഷ്യനെ കൊതിപ്പിക്കുകയും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.ആനന്ദിപ്പിക്കുകയും ആസ്വദിപ്പിക്കുകയും കരയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു
പലവിധ ഗന്ധങ്ങളും സ്പർശങ്ങളും അടങ്ങുന്ന ഒരു ഒഴുക്കായിരുന്നു അവിടെ ഞങ്ങളും അതിൻറെ ഭാഗമായി.
സൂര്യൻ ഉരുകിയൊലിച്ച് ഇല്ലാതാവുകയാണ്.യാത്രിക അക്ഷയ ഖനിയാണ് കൽക്കത്ത:ഉത്തരം ലഭിക്കാത്ത അനേകം ചോദ്യങ്ങളുടെ വ്യഥകൾ ഉള്ളാല പങ്കുവെക്കുകയാണ് ഈ നഗരം .കാളീഖട്ടിലെ കാളി ക്ഷേത്രത്തിനു മുന്നിൽ നിന്നും ഉയർന്നുവരുന്ന മീൻ പൊരിച്ചെടുക്കുന്ന മണം ബംഗാളിലെ മാത്രം അനുഭവമാണ് .അവിടെ നിന്നുയരുന്ന പുക നമ്മുടെ സങ്കൽപ്പങ്ങൾക്കു മുകളിൽമൂടുപടം പോലെ പടരുന്നു.
അമ്പലത്തിനു പുറത്ത്മ മനുഷ്യൻ വലിക്കുന്ന രക്ഷാ വണ്ടികളുടെ നിരകൾ കാണാം ഇത്തരം വണ്ടികൾ 60 കളിൽ തന്നെ തൃശ്ശൂരിൽ നിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു. എന്നാൽ കൽക്കത്തയിൽ ഈ വാഹനങ്ങൾ ഇപ്പോഴും കാണാം.കളി ഘട്ട് ക്ഷേത്രത്തിനോട് ചേർന്ന് തന്നെ വേശ്യാ തെരുവുകൾ ഉണ്ട്. എന്നത് നമ്മെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തും.ഒരു ജന്മം മുഴുവൻ നടന്നു കണ്ടാൽ കൽക്കത്തചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ കഴിയും.സംഗീതത്തിന്റെയും ചിത്രകലയുടെയും ലോലമായ മനസ്സിൻറെ ഉടമകളായ ബംഗാളിയുടെ മനസ്സിൽ ,നെഞ്ചിൽ വാൾ കുത്തി ഇറക്കി നിൽക്കുന്ന കാളിയുടെ ചിത്രവുംഅതിൻറെ എല്ലാ രൗദ്രതയോടെയും കൊത്തിവെച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് വിശ്വസിക്കുക പ്രയാസം.
New Museum
Tram at Calcutta Street
സിലിഗുരിയിലേക്കുള്ള തീവണ്ടി രാത്രിയിലാണ് പുറപ്പെടുക. അതിനു് ഇനിയും സമയമുണ്ട്.ഞങ്ങൾ താമസിക്കുന്ന വൈഎംസിഎ കെട്ടിടത്തിന് തൊട്ടടുത്താണ് ഇന്ത്യൻ മ്യൂസിയം (Indian Museum).എന്തായാലും അവിടേക്ക് ഒന്ന് പോവുക തന്നെ .ഇതിനുമുമ്പ് കണ്ടിട്ടുള്ള സ്ഥലമാണ് .കൽക്കത്തയിലെ മ്യൂസിയങ്ങൾ സാമാന്യമായ ശേഖരങ്ങൾ കൊണ്ട് സമൃദ്ധമാണ് ഞങ്ങൾ മ്യൂസിയത്തിനുള്ളിലേക്ക് കയറി .പുരാതനമായ അനേകം ശില്പങ്ങൾ കൊണ്ട് സമൃദ്ധമാണ് ഈ മ്യൂസിയംഅവിടെ ചുറ്റി നടന്നു കണ്ട ശേഷം ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. സമയം സന്ധ്യ ആകാറായി
കൽക്കത്തയിലെ രാത്രി ജീവിതം പാർക്ക് സ്ട്രീറ്റിൽ ആഘോഷിക്കാൻ ഉള്ളതാണ് ഞാൻ ഒരു ടാക്സി പിടിച്ച് അവിടേക്ക് പോയി. വണ്ടി പാർക്ക് സ്ട്രീറ്റിന് കുറച്ചു ദൂരെ നിർത്തിയ ശേഷം നടന്നു പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു.ധാരാളം തെരുവ് ഭക്ഷണശാലകൾ ഈ ഇടുങ്ങിയ വഴിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
കനലിൽ മൊരിയുന്ന മസാല പുരട്ടിയ ഇറച്ചിയുടെ മണംദൂരെ നിന്നും മൂക്കിലേക്ക് പറന്നു കയറാൻ തുടങ്ങി.പണ്ട് മുഗൾ രാജാക്കന്മാർ കൽക്കട്ട ഭരിച്ചതിന്റെ ബാക്കിപത്രം ആയിരിക്കാം ഈ ഭക്ഷണ രീതി.മീനും ഉരുളക്കിഴങ്ങും ആണ് ബംഗാളികളുടെ ഇഷ്ട ഭക്ഷണം.അതോടൊപ്പം രസഗുളയും ചേർന്നാൽ ഉഷാറായി.പാർക്ക് സ്ട്രീറ്റ് ബാറുകളുടെയും ഡിസ്കോ ക്ലബ്ബുകളുടെയും കൽക്കത്തയിലെ നിറസാന്നിധ്യമാണ്.യുവാക്കൾ ഇവിടെയാണ് രാത്രികൾ തിമിർക്കുന്നത്.
കൗതുകം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെയാണ് ഞാനെന്നും ബംഗാളിനെ കണ്ടത് അതുകൊണ്ടുതന്നെ ബംഗാൾ യാത്ര പൂർത്തിയാകണമെങ്കിൽ സിലിഗുരിയും നക്സൽ ഭാരിയും ,ഡാർജെലിങ്ങും കൂടി കാണണം. ബംഗാളിയുടെ ജീവിത വൈജിത്ര്യങ്ങളിലേക്കും അവരുടെ ജീവിതനിങ്ങളിലേക്കും എൻറെ മനസ്സ് ഉടക്കി നിന്നു .അതിനെ കുറിച്ചുള്ള എൻറെ മിഥ്യാബോധങ്ങളിൽ നിന്നും പുറത്തു കടക്കാൻ യാത്രകളാണ് എന്നെ സഹായിച്ചത്.ബംഗാൾ യാത്ര പൂർത്തിയാകണമെങ്കിൽ ബംഗ്ലാദേശ് കൂടി കാണണം.
പകൽമുഴുവൻ മൂടിക്കെട്ടി നിന്നിരുന്നകാർമേഘങ്ങൾ ഒഴിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു.നരച്ച കെട്ടിടങ്ങളുടെയുംഅവയ്ക്കപ്പുറം തല ഉയർത്തി നിൽക്കുന്ന കൂറ്റൻ മരങ്ങളുടെയും മുകളിൽ ചന്ദ്രൻ പൂർണ്ണ പ്രഭയോടെ പ്രകാശിച്ചു നിന്നു .ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് പ്ലാറ്റ്ഫോമിലൂടെ ചൂളം കുത്തി മൂളി പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.കൽക്കത്ത റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് തീവണ്ടി പുറപ്പെടാൻ ഇനി അധിക സമയമില്ല.നാളെ രാവിലെ 8 30 ന് തീവണ്ടി സിലിഗുരിയിൽ എത്തും.തീവണ്ടിയിൽ ഭക്ഷണം ലഭിക്കില്ലെന്ന് അറിയിപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ഇന്നു രാത്രിയിലെയും നാളത്തെ പ്രഭാത ഭക്ഷണവും ചുക്കുകാപ്പിയും പ്രത്യേകം കരുതിയിരുന്നു.
കൽക്കത്ത നഗരം വിട്ടതോടെതീവണ്ടി ഇരുട്ടിൻറെ തുരങ്കത്തിലൂടെയാത്ര ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.ഇതിനിടയിൽ ഒരു യുവാവ് തൻറെ ഗിത്താർ എടുത്ത് ബംഗാളിയിൽ ഒരു പ്രണയഗാനം താഴ്ന്ന ശബ്ദത്തിൽ വായിക്കാൻ തുടങ്ങി.അയാളുടെ ഗിത്താർ ഉയർന്നും താഴുന്നു വിലപിച്ചു. ദിൽ ഖൂംഖും കരെ, ഖബ്രായെ ....എന്ന ഗാനം എൻറെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയി.എല്ലാവരും ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുകയാണ്.ഞാനും പതുക്കെ മയക്കത്തിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.
നേരം പുലർന്നു വരുന്നേയുള്ളൂ.ചക്രവാളത്തിൽ ചുവപ്പുനിറം പരന്നുകിടക്കുന്നു.എവിടെനിന്നോ എത്തുന്നു സൂര്യ ശോഭയുടെ ആദ്യ രേണുകളാണ് കാണുന്നത്.കുറച്ചുനേരം തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന ശേഷം ഞാനും എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.വണ്ടി ഏതോ സ്റ്റേഷനിൽ എത്താറായിരിക്കുന്നു.പുറത്ത് നിരനിരയായി നിൽക്കുന്ന ഫ്ലാറ്റുകളുടെ നീണ്ട നിര.സിലിഗുരി കെടുത്താണല്ലോ നക്സൽ ബാരി എന്ന ചിന്ത എൻറെ മനസ്സിലേക്ക് പെട്ടെന്നു കയറി വന്നു.വണ്ടി സ്റ്റേഷൻ പിന്നിട്ട് മുന്നോട്ടു പോയി.ചുറ്റും ഹരിത കമ്പള മണിഞ്ഞ നെൽപ്പാടങ്ങൾ .ചിലയിടങ്ങളിൽ ചോളവും കതിരുട്ടുനിൽക്കുന്നുണ്ട്.തീവണ്ടി തിരക്കുകൂട്ടാതെപ്രകൃതിയുടെ മനോഹാരിത യാത്രക്കാർ ആസ്വദിച്ചു കൊള്ളട്ടെ എന്ന വട്ടിൽ പതുക്കെപ്പതുക്കെ മുന്നോട്ട് പോവുകയാണ്. ബംഗാളിലെ ഈ ഗ്രാമത്തെ പ്രകൃതി അതിന്റെ ഏറ്റവും മനോഹാരിതയിൽ തന്നെയാണ് അണിയിച്ചു നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്.വണ്ടി സിലിഗുരിയിൽ എത്തി....
പാതി മുറിഞ്ഞഉറക്കത്തിൻറെ രോഷത്തിൽ ഉറക്കെ സംസാരിക്കുകയാണ് മധ്യവയസ്കനായ ഒരാൾ .വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ രേഖകൾ അയാളുടെ മുഖത്തു കാണാം.അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽനിരാലമ്പതയും ദൈന്യതയും .
ഈ സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങുന്നതിൽ അധികവും ടൂറിസ്റ്റുകൾ ആണ് ഇവിടെ നിന്ന് സിക്കിമിലേക്കും ഭൂട്ടാനിലേക്കും ഡാർജിലിങ്ങിലേക്കും പോകാം .ഇതിൽ അടുത്തു തന്നെയാണ് ബംഗാളിലെ പ്രസിദ്ധമായ കടുവാ സങ്കേതവും.നക്സൽ ഭാരിയിലേക്ക് അരമണിക്കൂർ ദൂരമേയുള്ളൂ.വസന്തത്തിന്റെ ഇടിമുഴക്കം കേട്ട ഗ്രാമം .ലോകത്തിൻറെ കടന്നുപോകലിൽ നിന്നും സ്വയം ഒഴിവായി വിദൂരതയിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ട് നിൽക്കുകയാണ് .ലോകം അവരെ തള്ളി നീക്കി മുന്നോട്ടുപോകുന്നു .ആധുനിക മനുഷ്യൻറെ വേഗതയോടും ജീവിത തന്ത്രങ്ങളോടും കിടപിടിച്ചു പോകാൻ ഇവിടത്തെ കർഷകർക്കാകുന്നില്ല.വിവരണാതീതമായ ഓർമ്മകൾ ആയിരിക്കും ആ ഗ്രാമത്തിൻറെ ഹൃദയത്തിൽ മൂടി വച്ചിരിക്കുന്നത്.
1967ലെ നക്സൽ ബാരി സമരത്തെ നയിച്ചത് ചാരൂ മ ജൂതാറും കനൂസന്യാലുമായിരുന്നു രണ്ടുപേരും ഡാർജിലിംഗ് ജില്ലയിലെ സിലിഗുരിക്കാരായിരുന്നു..ലാൽ ബസാർ ലോകകപ്പിൽ അടയ്ക്കപ്പെട്ട മജൂദാർ1972 ജൂലൈ 28ന് ലോക്കപ്പിൽ വച്ചാണ് മരിച്ചത്.കനൂസന്യാല്‍ ആകട്ടെ ശാരീരിക അവശതകൾ മൂലം 2010 ആത്മഹത്യ ചെയ്തു.നമ്മുടെ സാധാരണ സമീപനങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ചുള്ള മൃദുല സമീപനം ആയിരുന്നില്ല ഇവരുടെത്.അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇത്തരം വിപ്ലവ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെ ഏറ്റെടുക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു പേരെ മുന്നോട്ടുവന്നുള്ളൂ. ജന്മിത്വം അവസാനിപ്പിക്കുക എന്ന കനൂസന്യാലിന്റെ സ്വപ്നം ഇന്നും സഫല മാകാതെഅവശേഷിക്കുന്നു.നക്സൽ ബാരി ഗ്രാമം ഇന്നും ഒരു ഓണം കേറാമൂലയാണ് ഈ ഗ്രാമംപുതിയ ലോകത്തിന് എന്ത് മറുപടിയാണ് നൽകുന്നതെന്ന്എനിക്കറിയില്ല.കെട്ടുകഥകളിലും കേട്ടുകേൾവികളിലും കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഈ ദേശംഈ തണുപ്പിലും ഉഷ്ണിച്ച് ഉറഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്.പുതിയ വിപ്ലവത്തിൻറെ ഇടിമുഴക്കം കേട്ട് ഉണർന്ന ഒരു തലമുറ ഇപ്പോൾതങ്ങളുടെ ദേശത്തിൻറെവ്യഥയും കടച്ചിലുകളും ഓർമ്മയിൽ പേറി ഇരുണ്ട നിഴലുകളായി ഉലഞ്ഞാടി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
സിലിഗുരിയെ നാല്. T കളുടെ നാട് എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.ടി.ടൂറിസം .ടിംബർ .ട്രാൻസ്പോർട്ട് എന്നിവയാണ് ഇവ.പ്രസിദ്ധമായ ബംഗാൾ സഫാരി നടക്കുന്നകടുവ സങ്കേതത്തിലേക്ക് ഇവിടെ നിന്നും കുറച്ചു ദൂരം ഉള്ളൂ.സിലിഗുരിയിൽ നിന്നും സിക്കിമിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിയിലാണ് ഈ കാടുകൾ .ഈ വഴിയിലൂടെ ടീസ്റ്റ നദിയുടെ ഓരം പറ്റി മൂന്നു മണിക്കൂർ യാത്ര ചെയ്താൽ സിക്കിമിലെത്താം.
റെയിൽവേ സ്റ്റേഷന് പുറത്ത് വാഹനങ്ങളുടെ തിരക്കാണ്
യാത്രക്കാരെ ആകർഷിക്കാനായി ഡ്രൈവർമാർ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ ഓടി നടക്കുന്നുണ്ട്.അഞ്ചും പത്തും പേർക്ക് ഇരിക്കാവുന്ന വലിയ ഓട്ടോറിക്ഷകളാണ് ഇവിടത്തെ സാധാരണക്കാരുടെ വാഹനം .ധാരാളം ജീപ്പുകളും കാറുകളും യാത്രക്കാരെ കാത്ത് നിരയായി കിടക്കുന്നുണ്ട്.ഹോംസ്റ്റേകളുടെ ഏജന്റുമാരും സ്റ്റേഷനിൽ ഊളയിട്ട് നടക്കുന്നുണ്ട്.ഇവർ യാത്രക്കാരുടെ അടുത്തുപോയി താമസസൗകര്യങ്ങൾ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്.
ഞാൻ സ്റ്റേഷനു പുറത്ത് തിരക്കിൽ നിന്നും അല്പം മാറി ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ്.അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ ഒരു ഡ്രൈവർ എനിക്ക് അരികിൽ വന്നു എവിടേക്കാണ് പോകേണ്ടത് എന്ന് അന്വേഷിച്ചു.ഡാർജെല്ലിംഗ് എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ കാർ വാടക 2500 രൂപ ആവശ്യപ്പെട്ടു.ഒടുവിൽ 2000 രൂപയ്ക്ക് വരാമെന്ന് സമ്മതിച്ചു.എന്നാൽ എനിക്ക് പോകേണ്ടത് സ്റ്റെർലിങ്ങ് റിസോർട്ടിലേക്ക് ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാളുടെ മട്ടുമാറി.2500 രൂപ തന്നെ വേണമെന്നായി.എന്നാൽ സ്റ്റെർലിംഗ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് ഡാർജെല്ലിംഗ് എത്തുന്നതിനു മുമ്പുള്ള
ഗൂംഎന്ന സ്ഥലത്താണ് .എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ 2000തന്നെവരാമെന്ന് സമ്മതിച്ചു.
ഞാനും രമണിയും കാറിൽ കയറി യാത്ര തുടങ്ങി.
റെയിൽവേ സ്റ്റേഷന് അകത്ത് റോഡിൽധാരാളം ഹമ്പുകൾ നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ട്.അവയിൽ കയറി ഇറങ്ങി വേണം വാഹനങ്ങൾക്ക് പോകാൻ . ഓട്ടോറിക്ഷകൾ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.വാഹനം ഹമ്പുകളെ മറികടന്ന് സ്റ്റേഷന് പുറത്ത് എത്തി.മല പോലെയുള്ള ഒരു ചവറു കുംഭാരമാണ് മുന്നിൽ കൊല്ലങ്ങളായി കൂട്ടിയിട്ടിട്ടുള്ള വേസ്റ്റ് ആണ്.
അതിൽ നിന്നും ചെറിയ പുകയും വരുന്നുണ്ട്.കുറച്ചു മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ തെരുവിന്റെ ഇരുവശത്തും ധാരാളം ആട്ടിറച്ചി വിൽക്കുന്ന കടകൾ കണ്ടു.പിന്നീട് കാണുന്നത് സൈനികരുടെ ക്യാമ്പുകൾ ആണ്. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ബറ്റാലിയനുകളുടെയും ക്യാമ്പുകൾ ഇവിടെയുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. നക്സൽ ബാരി സമരത്തിന് ശേഷം വന്നതായിരിക്കാം ഇവ.
സിലിഗുരിയുടെ നഗരബഹളങ്ങളിൽ നിന്നും വണ്ടി പുറത്തേക്ക് കടക്കുകയാണ്.വെട്ടിയൊതുക്കിയ തേയില ചെടികൾറോഡിൻറെ ഇരുവശങ്ങളിലും വളർന്നുനിൽക്കുന്നു.തേയിലയ്ക്കൊപ്പം വ്യത്യസ്തമായ രുചികളും ചേർത്താണ് ഇവർ ചായ ഉണ്ടാക്കുന്നത്.റോസാപ്പൂവും, ബനാനയും, പൈനാപ്പിളും എല്ലാം ഇവരുടെ ചായക്കൂട്ടുകളിൽ കാണാം.ധാരാളം പാൽ ചേർത്ത്.
കട്ടിയിൽ നല്ല രുചിയുള്ള ചായയാണ് ഇവർ വിളമ്പുന്നത്.
എൻറെ കുട്ടിക്കാലത്ത് തൃശൂർ പട്ടണത്തിന് കാപ്പിപ്പൊടിയുടെ മണം ആയിരുന്നു.കാപ്പിക്കുരു വറുത്തുപൊടിക്കുന്ന ധാരാളം സ്ഥാപനങ്ങൾ അന്ന് തൃശ്ശൂർ പട്ടണത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.ഇന്ത്യൻ കോഫി ഹൗസ് മാത്രമല്ല മണീസ്കോഫി ഹൗസ്തുടങ്ങിയ കാപ്പിക്കുരു വറുത്തുപൊടിക്കുന്ന സ്ഥാപനങ്ങൾ ഇടക്കിടെ കാണാം
ചായക്കട എന്ന വാക്ക് നാട്ടിൻപുറത്ത് മാത്രമാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. പട്ടണത്തിൽ കോഫി ഹൗസുകൾ ആയിരുന്നു.തമിഴ്നാട്ടിൽ നിന്നും വന്ന ബ്രാഹ്മണരുടെ സ്വാധീനമായിരിക്കാം ഇതിനു കാരണം.
അന്നൊക്കെ വീട്ടിൽ കറന്നെടുക്കുന്ന ആട്ടിൻപാൽ ആണ് കാപ്പിയിൽ ഒഴിച്ചിരുന്നത്.പാൽ ഇല്ലാത്ത കാലങ്ങളിൽ ശർക്കര ചേർത്ത് കട്ടൻകാപ്പിയാണ് കിട്ടിയിരുന്നത്.എൻറെ വീടിനടുത്തുള്ള പാട്ടുരായ്ക്കൽ ജംഗ്ഷനിൽ ദേവസി എന്ന ഒരാൾ കാപ്പി വറുത്തുപൊടിച്ച് കൊടുത്തിരുന്നു.ബസ് കയറാൻ നിൽക്കുമ്പോൾ കാപ്പിപ്പൊടിയുടെ മണമാണ് ഞങ്ങൾ ആസ്വദിച്ചിരുന്നത്.ഈസ്റ്റാബൂൾ പട്ടണമാണ്കാപ്പിക്കുരുവിന്റെ മണമുള്ള പട്ടണം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്.ടർക്കിഷ് കാപ്പി കുടിക്കാൻ കുറച്ച് കടുപ്പമാണ്.
മരത്തിൻറെ പെട്ടികൾതകിടിന്റെ ട്രിപ്പുകൾ കൊണ്ട് യോജിപ്പിച്ച പെട്ടിയിലാണ് ആദ്യകാലങ്ങളിൽ ചായപ്പൊടി വന്നിരുന്നത്.ലിപ്ടൺ കമ്പനിയുടെ ചായപ്പൊടിയാണ് ആദ്യകാലങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്.അലുമിനിയം ഫോയിൽ പേപ്പറിൽ പൊതിഞ്ഞു വന്നിരുന്ന ഈ ചായപ്പൊടികൾ പതുക്കെ പതുക്കെ നമ്മുടെ രുചിമുകുളങ്ങളെ കീഴടക്കുകയായിരുന്നു.ഇന്ന് എവിടെ നോക്കിയാലും ടീകടകളാണ്.
ഏതു ചായപ്പൊടി ഇട്ടു ഉണ്ടാക്കിയാലും ചായക്കെല്ലാം ഒരേ രുചിയായിരുന്നു അന്ന് .എഴുപതുകളുടെ തുടക്കത്തിൽ പാസ്പോർട്ടിന്റെ അന്വേഷണത്തിനായി മദ്രാസിൽ പോയപ്പോഴാണ് തെരുവോരങ്ങളിൽ ധാരാളം മലയാളികളുടെ ടീ ഷോപ്പുകൾകണ്ടത്.ചില്ലു ഗ്ലാസിൽ പകുതി മാത്രം നിറച്ചു തരുന്ന കടുപ്പമുള്ള ആ ചായ ഇന്നും നാവിൽ കൊതിയോടെ ഊറി നിൽക്കുന്നുണ്ട്.
സിലിഗുരിയിലെ ചായ വിശേഷങ്ങൾ ഇനിയുമുണ്ട്. അത് പിന്നീട് പറയാം...
ഡാർജലിങ്ങിന്റെ വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞു കയറുന്ന ശരീര വിടവുകളിലൂടെ വാഹനം ഇഴഞ്ഞു കയറി പോവുകയാണ്.വെട്ടിയൊതുക്കിയ ചായത്തോട്ടങ്ങൾ ഒരുവശത്ത് ഇടതൂർന്ന സാലവൃക്ഷങ്ങൾറോഡിനു മറുവശത്തും. ഇതിനിടയിലൂടെ കാണുന്ന തിളങ്ങുന്ന ആകാശവും നോക്കി നോക്കി വണ്ടി മുന്നോട്ടു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.പ്രകൃതി അതിൻറെ ഏറ്റവും മനോഹാരിതയിൽ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നിൽക്കുന്നു.താഴ്വരയുടെ മനോഹാരിത ആസ്വദിക്കാനായി വണ്ടി അല്പം പതുക്കെ പോയാൽ മതി എന്ന്എൻറെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
കുറച്ചുകൂടി മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ തേയില തോട്ടങ്ങൾ പിൻ കാഴ്ചകൾ ആവുകയും അവ മാഞ്ഞുതേക്കിൻ കാടുകൾ നമുക്കു മുന്നിൽ നീണ്ട നിരയായി മാറുകയും ചെയ്തു.ഈ കൂറ്റൻ തേക്കുമരങ്ങൾ കാടിൻറെ ആ ആഴമാണ്നമുക്ക് കാണിച്ചുതരുന്നത്.മുന്നോട്ട് പോകുന്തോറുംകാറ്റിന്റെ തണുപ്പിന്കട്ടി കൂടി .
ഈ റോഡിന് സമാന്തരമായി സിലിഗുരിയിൽ നിന്നും ഡാർജിലിങ്ങിലേക്ക് ടോയ് ട്രെയിൻ (Toy Train) പോകുന്ന പാത കാണാം.
ടോയ് ട്രെയിൻ സിലിഗുരിയിൽ നിന്നും ഡാർജിലിങ്ങിൽ എത്താൻ ഏകദേശം എട്ടു മണിക്കൂർ എടുക്കും .ധാരാളം സമയം കയ്യിൽ ഉള്ളവർക്ക് ഈ യാത്ര വളരെ ഉന്മേഷകരമാണ്.. റെയിൽപാളങ്ങൾ ഇടയ്ക്കിടെ വന്ന് ഞങ്ങളെ ഒളിഞ്ഞിട്ട് നോക്കിയശേഷം എങ്ങോട്ടോ മറഞ്ഞുപോകും വീണ്ടും, ഇല ചാർത്തുകൾക്കിടയിൽ നിന്നും ഇഴ പിരിഞ്ഞുവന്ന് ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം കൂടും. കുറച്ചു ദൂരം സമാന്തരമായിസഞ്ചരിച്ച ശേഷം വീണ്ടും കാട്ടിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തും.
സിംലയിലും നമുക്ക് ഇത്തരമൊരു ടോയ് ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്യാൻ കഴിയും.ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ തീവണ്ടി യാത്രകളിൽ ഒന്നാണിത്.പതുക്കെ പതുക്കെ ഹിമാലയം അതിൻറെ ശൗര്യം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി.ഹിമാലയ പർവ്വതനിരകളെ പൗരാണികൾ അഞ്ചു ഖണ്ഡങ്ങളായാണ് തിരിച്ചിട്ടുള്ളത്.അതിൽ ഡാർജെലിങ്ങിന്റെയും സിക്കിമിൻറെയും നെപ്പോളിന്റെയും ഭാഗമായ ഗൗരീശങ്കർ എന്ന പ്രദേശമാണ് ഇത്.ഡാർജിലിങ്ങിലേക്കുള്ള പാത ഇതിൻറെ ഭാഗമാണ്.മാമരങ്ങൾ ചൂഴ്ന്നു നിൽക്കുന്ന ഈ കാടിൻറെ അന്തരീക്ഷം വല്ലാത്തൊരു ആഹ്ളാദാനുഭൂതിയാണ് നൽകുന്നത്.
മൂടൽമഞ്ഞിലൂടെ കാറ്റിൻറെ ആരവം കേട്ട് വാഹനം മുകളിലേക്ക് കയറുകയാണ്.ജലം അതിനെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന പാത്രത്തിൻറെ ആകൃതി സ്വീകരിക്കുന്നതുപോലെയാണ് സഞ്ചാരി . എന്താണോ കാണുന്നത് അതായി തീരുന്നു.
ധാരാളം മുടിപ്പിൻ വളവുകളെ പിന്നിട്ട് വണ്ടി പതുക്കെ കയറ്റം കയറുകയാണ്.താഴ്വരയുടെ അഗാധതയിലേക്ക് നോക്കി മൗനിയായി ഇരിക്കുകയാണ് രമണി.പ്രകൃതിയുടെ ഈ മനോഹാരിതയിൽ ലയിച്ചിരിക്കാൻ നാം നമ്മുടെ മനസ്സിനെയും ശാന്തമാക്കി വയ്ക്കണം.കണ്ണെത്താത്ത അഗാധതയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന ഏതോ നദിയുടെ സിൽക്കാരവും ശക്തമായ കാറ്റിൽ അടി ഉലയുന്ന കരിoപ്പച്ചത്തഴപ്പുകളുടെ രൗദ്രഭാവവും ആരിലും ഭീതി ഉണർത്തും.
മലമുകളിൽ കിളിർത്ത ഉറവകൾ പച്ചപ്പിനെ പകുത്തുകൊണ്ട് ജല കണങ്ങളായി താഴേക്ക് പതിക്കുന്ന കാഴ്ച അവിടവിടെ കാണാം.ജലകണങ്ങളിൽ സൂര്യൻ മഴവില്ലുകൾ തീർക്കുന്ന കാഴ്ച കാണാൻ നല്ല ചേലുണ്ട്.
ആകാശം മൂടി നിൽക്കുന്ന ഹരിതാഭമായ മലനിരകളും അവയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന നീർച്ചാലുകളുടേയും ദൃശ്യങ്ങൾമൂടൽ മഞ്ഞിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഒരു സ്വപ്നദർശനം ആണ് സഞ്ചാരികൾക്ക് കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നത്. വണ്ടി മുകളിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഡാർജിലിംഗ് പട്ടണത്തിന് സമീപത്ത് എത്താറായി എന്ന് തോന്നുന്നു.യൂണിഫോം ധരിച്ച് സ്കൂൾ കുട്ടികൾ നിരനിരയായി പോകുന്നതുകൊണ്ട് .മിഷിനറിമാരാണ്സ്കൂളുകൾ നടത്തുന്നത് എന്ന് തോന്നുന്നു.ഒരിടത്ത് വഴിയരികിൽ ഒരു മിഷനറിയുടെ ശില്പവും സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്.അതിനടിയിൽ ഫാദർ ഓഫ് ഡാർജെലിംഗ് എന്നും എഴുതിവെച്ചിട്ടുണ്ട്.
സമയം രണ്ടു മണി ആകാറായി.മഞ്ഞ വെയിലിനൊപ്പം ചെരിഞ്ഞു പാറ്റുന്ന ചാറ്റൽ മഴ പൈൻ മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.ഞങ്ങൾ ഘുംറെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിരകിൽ എത്തി.ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ പ്രദേശത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനാണ് ഘുംറെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ (Ghum railway station). ഇവിടെനിന്നും ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞ് മറ്റൊരു കുന്നിൻ മുകളിലാണ് സ്റ്റെർളിംഗ് റിസോർട്ട് .
ഈ റിസോർട്ടിന് താഴെയാണ് ഡാർജെലിങ്ങിലെ ഏറ്റവും പുരാതനമായ മോണാസ്ട്രി 7,407 (ft) അടി ഉയരത്തിലാണ് ഇത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ടെൻസിങ് എവറസ്റ്റ് കീഴടക്കിയ ശേഷം തൻറെ ശിഷ്ടജീവിതം ചിലവഴിച്ചത് ഈ താഴ്വരയിലാണ്.
ഇവിടേക്ക് വളരെ ഇടുങ്ങിയ വഴിയാണ് ഉള്ളത് രണ്ടു വാഹനങ്ങൾ കടന്നുപോവുക വളരെ ശ്രമകരമാണ് വീടുകളെല്ലാം ഒന്നിനോടൊന്ന് ചേർന്നാണ് നിൽക്കുന്നത് വീടുകളുടെ മേൽക്കൂരയെല്ലാം ടിൻ ഷീറ്റുകൾ കൊണ്ട് മേഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചുവരുകളെല്ലാം ടൈൽസ് ഒട്ടിച്ച് വർണ്ണാഭമാക്കിയിട്ടുണ്ട്..
Ghum Station - Near Steam Engine
Inside the Toy Train
വഴിയരികിലെ കെട്ടിടങ്ങൾ എല്ലാം ടിൻ ഷീറ്റ് കൊണ്ട് മേൽക്കൂരകൾ നിർമ്മിച്ച വയാണ് ചുമരുകൾ എല്ലാം ടൈൽ ഒട്ടിച്ച് മോഡിയാക്കിയിരിക്കുന്നുകെട്ടിടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെപച്ചപിടിച്ച മലഞ്ചെരുവുകൾ കാണാം ഇതിലൂടെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന നാട്ടുകാർ'
കൂറ്റൻ കല്ലുകൾ തൻറെ മുതുകിൽ കെട്ടിവെച്ച് ടെൻസിങ് ഘൂംമിലെകയറ്റിറക്കങ്ങൾ നിറഞ്ഞ നാട്ടുപാതകളിലൂടെ നടക്കാറുണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് ഇവിടത്തുകാർ പറയുന്നത്
ഘൂം മിലെ മൊണാസ്ട്രിയുടെമുകൾഭാഗത്ത് ആയിട്ടാണ് സ്റ്റെർലിംഗ് റിസോർട്ട് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്ചെങ്കുത്തനേയുള്ള ഒരു കയറ്റം കയറി വേണം മുകളിലെത്താൻ നല്ല പരിചയസമ്പന്നരായ ഡ്രൈവർക്കു മാത്രമേ വണ്ടി മുകളിലെത്തിക്കാൻ കഴിയും വണ്ടി മുകളിലെത്തിയപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്.
താഴ്വരകളും മലനിരകളും കൺകുളിർക്കെ ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു യാത്ര അതീവ ഹൃദ്യമായിരുന്നു റിസോർട്ടിലെ സ്വീകരണം മുറിയിലെ കസേരകളിലിരുന്ന് താഴേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ മനസ്സ് ആഹ്ലാദം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു ഹരിത പർവതങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ മലനിരകളാണ് ചുറ്റും എത്ര ഭംഗിയായിട്ടാണ് പ്രകൃതി ഇവയെ അണിയിച്ചൊരുക്കിയിരിക്കുന്നത് പ്രകൃതി മനുഷ്യമനസ്സിൽ നിറയ്ക്കുന്ന പ്രശാന്തി എത്രയെന്ന് ഇവിടെ വരുമ്പോൾ അനുഭവിച്ചറിയാം പറയാനാകാത്ത ഒരു കുളിർമ ശരീരം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു.
സമയം മൂന്നു മണി ആകാറായി നല്ല വിശപ്പുള്ളതിനാൽ മുകളിലെ റസ്റ്റോറന്റിൽ കയറി കിട്ടിയ ഭക്ഷണം കണ്ണടച്ച് വിഴുങ്ങി ഒടുവിൽ ഇഞ്ചി ചേർത്ത് ഒരു ചായ കുടിച്ച് റൂമിലേക്ക് തിരിച്ചു ഇടനാഴികയിൽ വെച്ച്റൂം ബോയ് വരാന്തയിലെ കർട്ടൻ സ്വല്പം നീക്കി ആ കാണുന്ന മലനിരകളാണ് കാഞ്ചൻ ഗംഗ എന്നു പറ.
ആകാശം തൊട്ടു നിൽക്കുന്ന വനഭംഗി നോക്കി കുറച്ചുനേരം അങ്ങനെ നിന്നു.നിലയ്ക്കാതെ തുടരുന്നപശ്ചാത്തല സംഗീതമായി പക്ഷികളുടെ ചിലപ്പുകൾ മധുരസംഗീതം ഒഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.യാത്രയെന്ന ഭൗതികനുഭവത്തിന്റെ അനവധി ആയ അടരുകളെയാണ് യാത്ര എനിക്ക് കാണിച്ചു തരുന്നത്.അതുകൊണ്ടുതന്നെ കണ്ണേ മടങ്ങുക എന്നു പറയാൻ തോന്നിയില്ല യാത്രയിൽ മുഴുകുമ്പോൾ യാത്രികനും പുതുതാകുന്നു.
യാത്രയുടെ ക്ഷീണം വല്ലാതെ അലട്ടുന്നുണ്ട് കുറച്ചുനേരം കട്ടിലിൽ കിടന്ന് വിശ്രമിച്ചു കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ പുറത്ത് മഞ്ഞും മഴയും മത്സരിച്ചു പെയ്യുകയാണ്.മഴയെയും മഞ്ഞിനെയും ഒന്നിച്ചു കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ മരങ്ങളുടെ ഇലകൾ ആർപ്പും,ആരവവുമായിനൃത്തം ചെയ്യുന്നുണ്ട്.ഞാൻ സെറ്റർധരിച്ച് ഒരു കുടയും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.ചുറ്റുമുള്ള പൈൻ മരങ്ങളിൽ നിന്നും വരുന്ന ഹൃദ്യമായ ഗന്ധവും,കാറ്റടിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന സംഗീതാത്മകമായ ചൂളം വിളിയും അന്തരീക്ഷത്തിൽആഹ്ലാദ തരംഗങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.മഴയുടെയും മഞ്ഞിന്റെയും ശക്തമായ പെയ്ത്തിൽ ദൂരക്കാഴ്ച ഇല്ലാതാക്കി.
നല്ല തണുപ്പ് ശരീരം കിടുകിടെ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി കുറച്ചു നടക്കുമ്പോഴേക്കുംശ്വാസം കിട്ടാൻ പ്രയാസം അനുഭവിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നിതണുപ്പുകൊണ്ട് പല്ലുകൾ കൂട്ടിയിടിക്കാൻ തുടങ്ങി പ്രകൃതിയുടെ മനോഹാരിത ആസ്വദിക്കാനാണ് പുറത്തിറങ്ങിയത് എങ്കിലും ,അതെല്ലാം വേണ്ടെന്നുവെച്ച് ഞാൻ റിസോർട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.ഹോട്ടലിനു മുന്നിൽ ധാരാളം കാറുകൾ കിടക്കുന്നുണ്ട് അവിടെനിന്ന് പുകയില പൊടിയുടെ മണംകാറ്റിനൊപ്പം കയറിവരുന്നുണ്ട് ആരെങ്കിലും തണുപ്പ് മാറ്റാൻ പൊടി വലിക്കുന്നുണ്ടാകാംയാത്രയിൽ എപ്പോഴാണ് അവിചാരിതമായ ഗന്ധങ്ങളുംകാഴ്ചകളും നിറയുക.ഉത്തരം അവിചാരിതയിലേക്കുള്ള എത്തലുകളാണ് യാത്രയുടെആനന്ദത്തെ നിർണയിക്കുന്നത്.
സമയം അഞ്ചു മണിയാകാൻ തുടങ്ങുന്നേയുള്ളൂ പുറത്തെ എൽഇഡി ബൾബുകൾ പ്രകാശിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.അവയുടെ തീഷ്ണപ്രകാശത്തിൽ മലയുടെ മുകൾഭാഗം പ്രകാശാഭരിതമായി. താഴെയുള്ള മൊണാസ്ട്രിയിൽ നിന്ന് മണിമുഴക്കുന്നത് കേൾക്കാനുണ്ട് അറിയിപ്പ് കിട്ടിയതുപോലെ ഒരു കൂട്ടം കടവാതിലുകൾ ചിറക് വിരിച്ചു പറക്കുന്നു.
ചുറ്റുമുള്ളവൻ മരങ്ങളിരുന്നരാപ്പക്ഷികളുടെ കുജനവുംദൂരെ നിന്നും വരുന്ന കാറ്റിന്റെ മർമ്മരവുംകേട്ടുകൊണ്ട്,ചില്ലു വാതിലിലൂടെ ദൂരെ കാണുന്ന കാഞ്ചൻ ജംഗയുടെവിദൂര ദൃശ്യവും നോക്കി ഞാൻ അങ്ങനെ നിന്നു.തൻറെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും ആനന്ദകരമായ നിമിഷങ്ങൾ ഡാർജലിങ്ങിൽ ചിലവഴിച്ചതാണെന്ന്നേതാജി എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.തൻറെ ഉള്ളിൽ സ്വപ്നത്തിന്റെ നീല പുക ഇപ്പോഴും ഒഴുകി നടക്കുകയാണ് എന്നാണ് അദ്ദേഹം ഈ കാഴ്ചകളെ കുറിച്ച് എഴുതിയിട്ടുള്ളത്.
ഏതുസമയത്തും അപൂർവ്വമായ ലാവണ്യവും വല്ലാത്തൊരു വശ്യതയും ഉണ്ട് ഈ മലയോരത്തിന് 'തെരുവോരങ്ങളിൽ പൂവിടും കാലത്ത് ഓരോ തുമ്പിലും മിന്നി വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന ഇളം നിറമാർന്ന ചെറുപുഷ്പങ്ങൾ ഇവിടത്തെ നാട്ടുവഴികളിലെ സ്ഥിരം കാഴ്ചയാണ്.വീടിൻ്റെമട്ടുപ്പാവുകൾ പൂക്കുടകൾ നിറഞ്ഞ വർണ്ണാഭമായിരിക്കുന്നു.വീടിനു മുറ്റത്ത് ഒരു ചെടിക്കൂടെ എങ്കിലും വെക്കാത്ത വീടുകൾ ഇവിടെ കാണാൻ കഴിയില്ല.
നേരം പുലർച്ചെ അഞ്ചു മണിയാകുന്നേയുള്ളൂ ഇവിടെ സൂര്യരുദിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.നല്ല തെളിമയുള്ള ദിവസം തൂവെള്ള മേഘങ്ങൾ ആകാശത്തൂടെ ഒഴുകി പോകുന്നത് കാണാം പ്രകൃതി മനുഷ്യനിൽ നിറയ്ക്കുന്ന ശാന്തി ഇവിടെ വന്നാൽ അനുഭവിക്കാം.രാത്രി വളരെ വൈകിയാണ് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത് എന്നിട്ടും ഈ പുലർച്ചയ്ക്ക് എന്തൊരു ഉണർവാണ്.പുലരിയുടെയും,നട്ടുച്ചയുടെയും,രാത്രിയുടെയും വേറിട്ട അനുഭവങ്ങൾ ഒരേ സ്ഥലത്തിരുന്ന് അനുഭവിക്കുക.
പ്രാതൽ കഴിച്ചശേഷം ഘൂമിലെഇടുങ്ങിയ തെരുവുകൾ പിന്നിട്ട് ഡാർജിലിങ്ങിലെ പ്രധാന ടൂറിസ്റ്റ് ആർഷണമായ സ്റ്റീംഎൻജിൻ ഘടിപ്പിച്ച തീവണ്ടികൾ പുറപ്പെടുന്ന റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു.ഡാർജെലിങ്ങിലെ തെരുവുകളിലൂടെകൽക്കത്തയിൽ കണ്ട ട്രാംസഞ്ചരിക്കുന്നത് പോലെ ഒരു തീവണ്ടികറുത്ത പുകയും പുറന്തള്ളി പതുക്കെ പതുക്കെ മുന്നോട്ടുപോകുന്നു.
പുറത്ത് നല്ല തണുപ്പാണ്. ജാക്കറ്റിൻ്റെ ഉള്ളിൽ കൈകൾ തിരുകി വെച്ചാണ് എല്ലാവരും നടുന്നത്. സ്റ്റേഷനു മുന്നിൽ.... ഞാൻ ഡാർജലിങ്ങിനെ പ്രണയിക്കുന്നു എന്ന പരസ്യവാചകത്തിനു മുന്നിൽ നിന്ന് ആളുകൾ സെൽഫി എടുക്കുന്നുണ്ട്.
വണ്ടി പുറപ്പെടാൻ ഇനിയും സമയമുണ്ട്. മഞ്ഞുകാലത്ത് ഈസ്റ്റേഷൻ മത്തുകൊണ്ട് മൂടും ഇപ്പോൾ അത്ര മഞ്ഞില്ല നടന്നുനടന്ന് ഞങ്ങൾ സ്റ്റേഷൻ്റെ മുൻവശത്തുള്ള ലോക്കോമോട്ടീവ് വർഷേപ്പിനടുത്തെത്തി. നമ്മുടെ വണ്ടി അവിടെ കിടക്കുന്നുണ്ട് അതിൽ കൽക്കരി ഇട്ട ശേഷം അത് കത്തിച്ച് വെള്ളം ചൂടാക്കുകയാണ്.1890 ൽ ബ്രിട്ടിഷുകാർ നിർമിച്ച നീരാവികൊണ്ട് ഓടുന്ന കൊച്ചു ട്രെയിനാണ് ഇത്. യുനസ്കോയുടെ ഹെറിറ്റേയ്ജ് പദ്ധതിയിൽ പെട്ടതാണ് ഇത്. '
പണ്ട് എൻ്റെ വീടിൻ്റെ മുൻവശത്തുകൂടി സ്റ്റീം എഞ്ചിൻ ഘടിപ്പിച്ചിരുന്ന തീവണ്ടികൾ ഓടിയിരുന്നു. ഒരിക്കൽ അങ്ങിനെ ഒരെണ്ണത്തിൻ്റെ ബോയ്ലർ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. നല്ല ചൂടായ പിച്ചള നിറത്തിലുള്ള ലോഹകഷ്ണങ്ങൾ നാലുപാടും തെറിച്ചു വീണു ഇതു കണ്ട ഒരു സ്ത്രീ ഇത് പിച്ചളയാണെന്ന് ധരിച്ച് ഒരു കഷ്ണം എടുക്കാൻ നോക്കി കൈ പൊള്ളിയ കാര്യം നാട്ടിൽ ഇന്നും പാട്ടാണ് '
ഒരു തീവണ്ടിയുടെ കൂജനം കേൾക്കാനുണ്ട്. ഇവിടെ നിന്ന് ഒരു സ്റ്റീം എഞ്ചിനു പുറമേ രണ്ട് ഡീസൽ വണ്ടികളും പുറപ്പെടുന്നുണ്ട് സ്റ്റിം എഞ്ചിൻ വണ്ടിക്ക് ഒരു പുരാണ ആഡംബര ലുക്ക് ഒക്കേ ഉണ്ട്. പക്ഷെ ടിക്കറ്റ് വളരെ മുൻപേ ബുക് ചെയ്യണം .
ഒരു ഡീസൽ എഞ്ചിൻ ഘടിപ്പിച്ച തീവണ്ടി സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു യാത്രക്കാർ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തു നിൽക്കുന്നു. വണ്ടി തിരുത്തിയതോടെ യാത്രക്കാർ തിക്കും തിരക്കും കൂട്ടി വണ്ടിയിൽ കയറി. വണ്ടി മൂന്നുവട്ടം കൂകി വിളിച്ച ശേഷം പതുക്കെ പുറപ്പെട്ടു.
ഞങ്ങളുടെ സ്റ്റിം എഞ്ചിൻ ചൂടുപിടിപ്പികുന്നേയുള്ളൂ ഞാൻ കുറച്ചു നേരം സ്റ്റേഷനിൽ പ്രായി പ്രായി നടന്ന ശേഷം സ്റ്റേഷൻ്റെ എതിർ വശത്തുള്ള ഹോട്ടലിലേക്ക് പതിയെ നടന്നു. ' അവിടെ നിന്ന് മസാലക്കറിയും മൊരിയിച്ച റൊട്ടിയും കഴിച്ചു. ബംഗാളിൽ കടുകെണ്ണയുടെ മണമില്ലാത്ത ഭക്ഷണം കിട്ടുക പ്രയാസമാണ്.
വീണ്ടും സ്റ്റേഷനിലേക്ക് അവിടെ ഡാർജലിങ്ങ് ടി എന്നൊരു ബോർഡു കണ്ടു വ്യത്യസ്ഥ രുചികളിലുള്ള ചായകളാണ് അവിടെ വിൽക്കുന്നത്. മംഗോളിയൻ മുഖമുള്ള രണ്ട് സ്ത്രീകളാണ് കട നടത്തുന്നത്. നല്ല ഒഴുക്കിൽ ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്. പണ്ട് നാഗാലാൻ്റിൽ പോയപ്പോഴാണ് ഇത്ര സ്പുടമായി ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരികുന്ന പെൺകുട്ടികളെ സെയിൽസ് ജോലിയിൽ കണ്ടത്. ഒരാൾ ചായ ഉണ്ടാക്കി മൺകപ്പുകളിൽ നിറുന്നു. മറ്റൊരാൾ ചായയുടെ രുചിയേയും മണത്തേയും കുറിച്ച് കസ്റ്റമറെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. ചായയിൽ ഒളിച്ചിരികുന്ന അപൂവ്വ രുചികളാണ് ഇവരുടെ, U.S .P. ബനാന ,പൈനാപ്പിൾ, മാംഗോ ,റോസ് മസാല ഇങ്ങനെ പോകുന്നു. രുചിക്കുട്ടുകൾ' ചായക്കു പുറമേ ഇവയുടെ ചായപ്പൊടിയും ഇവർ വിൽക്കുന്നുണ്ട്.
തീവണ്ടി വരാറായി എന്നു തോന്നുന്നു. യാത്രക്കാർ സ്റ്റേഷനിൽ തടിച്ചുകൂടാൻ തുടങ്ങി. വെറും രണ്ട് കംബാർട്ട്മെൻ്റ് മാത്രമുള്ള ഒരു കുഞ്ഞൻ ട്രെയിൻ വന്നു നിന്നു മുൻവശത്തെ ഇഞ്ചനിൽ നിൽകുന്ന ആൾ നെരിപ്പോടിലേക്ക് കൽക്കരി കോരിയിട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ആളുകൾ ഈ കാശ്ച ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു. എൻ്റെ ചെറുപ്പകാലത്ത് പൂങ്കുന്നം സ്റ്റേഷനിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ കാണാറുള്ള സ്ഥിരം കാശ്ച യാണിത്.
ഞാനും രമണിയും തീവണ്ടിയിൽ കയറി ഞങ്ങൾക്ക് അനുവദിച്ചു തന്നിട്ടുള്ള സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. യാത്രക്കാരിൽ ഭൂരിഭാഗവും വിദേശികളാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് യൂറോപ്പിൽ നിന്നും ഉള്ളവർ ''രണ്ടു കമ്പാർട്ടുമെൻ്റിലും കൂടി നൂറി താഴെ യാത്രക്കാരെയുള്ളു നൂറു വർഷം പഴക്കമുള്ള റോഡിലൂടെ അരിച്ചരിച്ച് പോകുന്ന ട്രെയിൻ എല്ലാവർക്കും പുതുമ തന്നെ 'ഡാർജലിങ്ങ് പട്ടണത്തിലൂടെയാണ് ഇതിൻ്റെ പോക്ക് തീവണ്ടിയുടെ ചൂളം വിളി കേൾക്കുമ്പോൾ ആളുകൾ ഇത്തിരി മാറി നിന്ന് വണ്ടിക്ക് പോകാൻ ഇടം കൊടുക്കുന്നു. ടൂറിസ്റ്റുകൾ ആകാംക്ഷയോടെ അതിനെ നോക്കി കൊണ്ട് കൈ വീശുന്നു. ചിലർ മൊബൈലിൽ ഇതിൻ്റെ ചിത്രം പകർത്തുന്നു.
പട്ടണത്തിലെ തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടിലുള്ള തീവണ്ടിയുടെ പോക്ക് കൗതുകം ഉണർത്തുന്നതാണ്. യാത്ര തുടങ്ങി ഏതാനും മിനിറ്റുകൾ ആയിട്ടെയുള്ള വണ്ടി നിന്നു. വണ്ടിക്ക് എന്തെങ്കിലും കേടുപറ്റിയോ എന്ന്. തലപുറത്തേക്കിട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ , തീവണ്ടിപ്പാളയത്തിൻ്റെ അരികിലൂടെ പോകുന്ന ഒരു കുന്നിൻ മുകളിൽ നിന്ന് സ്റ്റീം എഞ്ചിനു വേണ്ട വെള്ളം ശേഖരിക്കുയാണ് ജോലിക്കാർ' വെള്ളം നിറച്ച ശേഷം വണ്ടി പതുകെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. ഘൂം സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി. ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ഉയരത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സ്റ്റേഷൻ എന്നാൽ വണ്ടി അവിടെ നിറുത്തിയില്ല. അത് വീണ്ടും മുന്നോട്ടു പോയി. ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ BATASIA LOOP എന്നറിയപ്പെടുന്ന പൂന്തോട്ടത്തെ വലം വെച്ച ശേഷം അവിടെ നിന്നു. ഇത് ആളുകൾക്ക് ഫോട്ടോഷൂട്ടിങ്ങിനുള്ള സമയമാണ്. ഘൂർക്കകളുടെ പാരമ്പര്യ വസ്ത്രങ്ങൾ അണിഞ്ഞ് ഫോട്ടോ എടുക്കാനുള്ള സൗകര്യം ഇവിടെയുണ്ട്. ഇതിനോട് ചേർന്ന് റെയിൽവേയുടെ മ്യൂസിയം ഉണ്ട്. പണ്ട് യുദ്ധത്തിൽ മരിച്ച് ഘൂർക്കായോദ്ധക്കളുടെ ഓർമ്മക്കായി നിർമിച്ചിട്ടുള്ളതാണ് ഈ ഗാർഡൻ.
10 മിനിറ്റ് നേരത്തെ വിശ്രമത്തിനുശേഷം വണ്ടി വീണ്ടും പുറപ്പെട്ടു , ഘൂംസ്റ്റേഷനിലൂടെയാണ് വണ്ടി തിരിച്ചു പോകുന്നതും 'ഡാർജെലിംഗ് പട്ടണത്തിലെ തെരുവുകളിലൂടെയുള്ള ഈ തീവണ്ടി യാത്ര യുനെസ്കോയുടെ പൗരാണിക കാഴ്ചകളിൽ ഇടം പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്,തണൽ വീണ ഇടുങ്ങിയ തെരുവുകളിൽ അവിടെയായി പൂത്തു നിൽക്കുന്ന വർണ്ണാഭമായ പൂക്കൾ,ചിരിച്ചും മുഖം താഴ്ത്തിയും നടന്നുപോകുന്ന നാപ്പോളി പെൺകുട്ടികൾ 'പുരുഷത്വത്തിന്റെ അടയാളങ്ങൾ കുറവായ യുവാക്കൾ,ഇങ്ങനെ തരണ ഭാവങ്ങൾ പെയ്തിറങ്ങുന്ന കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ വണ്ടിയിൽ ഇരുന്നു,പതുക്കെ പതുക്കെയാണ് വണ്ടി നടന്നു നീങ്ങുന്നത് എന്നു വേണമെങ്കിൽ പറയാം,ചൂളം കുത്തി എത്തിയ ഒരു ശീതക്കാറ്റ് ഞങ്ങളെ പുണർന്നു,ഒപ്പം മഞ്ഞിനൊഒപ്പംപെയ്യുന്ന ചാറ്റൽ മഴയും സഞ്ചാരികളുടെ ഉല്ലാസ തിമിർപ്പിന് പുതിയൊരു മാനം നൽകുന്ന കാഴ്ചയായിരുന്നു അത്.
വണ്ടി സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി.പലവഴിക്ക് സഞ്ചാരികൾ പിരിഞ്ഞു എന്നിട്ടും കുറച്ചുസമയം കൂടി ഞാൻ സ്റ്റേഷനിൽ തന്നെ മഞ്ഞും മഴയും ആസ്വദിച്ച് നിന്നു.മംഗോളിയൻ മുഖമുള്ള യുവതികൾ ചായക്കച്ചവടം തുടരുന്നുണ്ട് ഞങ്ങൾ അവിടെ പോയി,ചായക്കോപ്പുകൾ വീണ്ടും നിറഞ്ഞു,അവ മോന്തി കുടിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി
വളരെ വ്യത്യസ്തമായ കാഴ്ചകളാണ് ഈ ഭൂപ്രദേശം നമുക്ക് കാണിച്ചുതരുന്നത്,ഇടുങ്ങിയ തെരുവുകളും,കയറ്റിറക്കങ്ങളും ഇവിടത്തെ യാത്രയുടെ പ്രത്യേകതയാണ്,ഏകദേശം അരമണിക്കൂർ നടപ്പ് ദൂരമേ ഹോട്ടലിലേക്ക് ഉള്ളൂ,എന്നാൽ മഞ്ഞും മഴയും നടപ്പ് അസാധ്യമാക്കി,
സ്റ്റേഷന് എതിർവശത്തുള്ള ഹോട്ടലിൽ കയറി ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.ഹോട്ടലിലെ അടുക്കളയിൽ നിന്നും പലതരം സുഗത വ്യഞ്ജനങ്ങൾ ചേർത്ത് ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്ന ഗന്ധം രുചിമുകുളങ്ങളെ,വല്ലാതെ ഉത്തേജിപ്പിച്ചു,ഭക്ഷണശേഷംടാക്സിയെടുത്ത് ഹോട്ടലിലേക്ക് പോയി,ഓട്ടോറിക്ഷകൾ ഇവിടെ കണ്ടില്ല.കയറ്റം കയറുന്നതിനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കാം ഇതിനു കാരണം '
രാത്രിയിൽ മഴയില്ലാതായത് നന്നായി,ഞാൻ സെറ്റർ എടുത്തിട്ട് തെരുവിലേക്ക് ഇറങ്ങി,മൊണാസ്ട്രിയും പിന്നിട്ട് നാപ്പോളികൾ താമസിക്കുന്ന ഇടുങ്ങിയ തെരുവിലൂടെ നടന്നു.പറയാനാകാത്ത ഒരു കുളിർമ ശരീരം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു,ഈ തെരുവുകളിലൂടെ നടന്നാണ് പണ്ട് ടെൻസിങ് ഹിമാലയത്തിലെ ടൈഗർ ഹില്ലിലേക്ക് പോയിരുന്നത്,അവിടേക്ക് പോകണമെന്ന് എൻറെ മനസ്സ് വല്ലാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു,എന്നാൽ 70 വയസ്സുകഴിഞ്ഞ എനിക്ക് അതിനുള്ള ശക്തി രുന്നി.
Way to Nepal
ഹിമാലയം പോലെ വിസ്മയകരമാണ് ഇവിടത്തെ ഇടുങ്ങിയ തെരുവുകളും റോഡിനോട് ചേർന്ന് ഒട്ടി ഒട്ടി, നിൽക്കുന്നവീടുകളും അതിനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങളും '
ഇവിടെ നിന്ന് 10 , 12 ,മണിക്കൂർ യാത്ര ചെയ്താലേ ബംഗാളിന്റെ തലസ്ഥാനമായ കൽക്കത്തയിൽ എത്തൂ.അതിനാൽ തന്നെ ഗുർകാ ലാൻഡ് എന്ന ഒരു സംസ്ഥാനം വേണം എന്ന ആവശ്യം ഇവിടെ ശക്തമാണ്.പ്രസിദ്ധ ഫുട്ബോൾ താരമായ ബൈജു ബൂട്ടിയയാണ്ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിൻറെ ഇപ്പോഴത്തെ നേതാവ് ,തെരുവിലെ കുന്നു കയറി തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു നോവായി ഇവരുടെ പോരാട്ടം നിലനിൽക്കുന്നു.
നേരം ഒന്നുകൂടി ഇരുണ്ടു. മഞ്ഞിന്റെ മറ പറ്റി തെരുവ് വിളക്കുകൾ ചിമ്മിനി വിളക്ക് പോലെ മുനിഞ്ഞു കത്തി 'വീടുകൾ ഒന്നിൽ പോലും വെളിച്ചം കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.ഹെഡ്ലൈറ്റിനോടൊപ്പം ഫോഗ് ലാമ്പും കത്തിച്ച്ഇരുട്ടിലൂടെവണ്ടി ഹോട്ടലിലേക്ക് പതുക്കെ തിരിച്ച് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നത്.
ഹിമാലയൻ യാത്രയുടെ കഥ പറയുന്ന ധാരാളം പുസ്തകങ്ങൾ ഡാർജിലിങ്ങിൽ ലഭ്യമാണ് 'അതിലൊന്നിൽ ആറു തവണ തിരിച്ചയച്ചിട്ടുംഏഴാം തവണ എവറസ്റ്റ് തൻറെ മുമ്പിൽ തലകുനിച്ചപ്പോൾ ടെൻസിങ് പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെയാണ് എന്ന്എഴുതിയിട്ടുണ്ട് "പർവ്വതങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നവർ അമ്മയിലേക്ക് ചെല്ലുന്നു "എന്നായിരുന്നു അത്.
രാത്രി സുഖമായി ഉറങ്ങി.നല്ല തെളിവുള്ള പ്രഭാതം'ഉൾനാമ്പുകൾക്ക് വല്ലാത്ത തിളക്കം.തൂവെള്ള മേഘങ്ങൾ ആകാശത്തിലൂടെ ഒഴുകിപ്പോകുന്നു.അങ്ങകലെ ഹരിതാഭം മാറുന്ന മലനിരകളിൽ എങ്ങുനിന്നോ കേൾക്കുന്ന അനേകതരം പക്ഷികളുടെ ശിലു ചിലാരവങ്ങൾ'കുറച്ചു സമയം തണുപ്പ് സഹിച്ച റിസോർട്ടിന്റെ പുറത്ത് പുലാത്തി 'എന്തൊരു പ്രശാന്തത 'താഴെയുള്ള മൊണാസ്ട്രിയിൽ നിന്നും മണിയടിയുടെ ഒച്ച കേൾക്കാനുണ്ട്.ആത്മാവിൻറെ സ്വച്ഛത അനുഭവിപ്പിക്കാൻ മണിയടി നാദങ്ങൾക്കു കഴിയുന്നു.
ഇന്നത്തെ യാത്ര നേപ്പാൾ അതിർത്തിയിലേക്കാണ്.ഡാർജെലിങ്ങിൽ നിന്ന് 30 കിലോമീറ്റർ സഞ്ചരിച്ചാൽ നേപ്പാൾ അതിർത്തിയായ പശുപതിയിൽ എത്താം.അവിടെ ആധാർ കാർഡ് കാണിച്ചാൽ ഒരു പകൽ മുഴുവൻ നേപ്പാളിൽ കറങ്ങാം, രാത്രിയാകുമ്പോൾ തിരിച്ചു വരണം.
ചെമ്മരിയാടിന്റെ കട്ടപിടിച്ച രോമക്കെട്ടുകൾ പോലെ മുടിയുള്ള ഒരു നേപ്പാളി യുവാവാണ് ഇന്നത്തെ സാരഥി.തിരക്കുകൂട്ടാതെ താഴ്വരയുടെ മനോഹാരിത ആസ്വദിച്ച് മെല്ലെ പോയാൽ മതിയെന്ന് ഞാൻ അയാളോട് ആദ്യമേ പറഞ്ഞിരുന്നു ഘൂംമിൽ നിന്ന്ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞ്കുറച്ചു മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ സംസ്ഥാന പാതയിൽ എത്തി.റോഡിൽ ധാരാളം വളവുകളുണ്ട്.റോഡിൻറെ ഒരു വശത്ത് അഗാധമായ ഗർത്തം ആണ്.അതിൻ്റെഅടിയിൽ നിന്നാണ് ഇത്രയും ഉയരത്തിലേക്ക് വീടുകൾ കെട്ടിപ്പൊക്കിയിരിക്കുന്നത്.റോഡിൽ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ ഒരു നില മാത്രമേ കാണാൻ കഴിയും ബാക്കിയെല്ലാം റോഡിന് താഴെയാണ്.എല്ലാ വീടുകളിലും ചെടിച്ചട്ടികൾ വെച്ച് അലങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്.വീടിനു മുന്നിലെ മരബഞ്ചുകളിൽ വൃദ്ധന്മാർ ശൂന്യമായ കണ്ണുകളോടെ വേഗതയേറിയകാലത്തെ നോക്കി നിസംഗതയോടെ ഇരിക്കുന്നു.
കാറിൽ ചാരിയിരുന്ന് പുറം കാഴ്ചകൾ നിശ്ചല ദൃശ്യങ്ങൾ പോലെ പിന്നിലേക്ക് ഒരേ വേഗത്തിൽ ഓടിമറയുന്നത് നോക്കിയിരിക്കേ,ഏതാനും വളവുകൾ പിന്നിട്ട വണ്ടി ഒരിടത്ത് നിറുത്തി.ഇതൊരു വ്യൂ പോയിന്റ് ആണ്.ഇവിടെ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾകുറച്ചു ദൂരെയായി ഒരു താഴ്‌വരയും അതിനപ്പുറം വീണ്ടും ഒരു മലയും കാണാം ആ കാണുന്ന മല നേപ്പോളിന്റെ ഭാഗമാണ്.
യാത്രക്കാർക്ക് ഇരിക്കാനായി ഇവിടെ ധാരാളം ഇരിപ്പടങ്ങൾ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു.സിമൻറ് ബെഞ്ചുകൾ ആണ് അധികവും.ചിലർ അതിലിരുന്ന് ചായ കുടിക്കുന്നു അന്തരീക്ഷത്തിൽ തണുപ്പ് ഇപ്പോഴുംതങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ട്.ടൂറിസ്റ്റുകൾക്കായി ധാരാളം ചെറിയ പീടികകൾ ഇവിടെയുണ്ട്.ചിലർ അവിടെ നിന്ന് വിലപേശി സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുന്നുണ്ട്. ഇവിടെ നിന്നു നോക്കിയാൽ കാഞ്ചൻ ഗംഗയുടെ ഒരു കീറു കാണാമെന്ന് ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞു.കുറച്ചു സമയത്തെ വിശ്രമത്തിനുശേഷം ഞങ്ങൾ യാത്ര ആരംഭിച്ചു.
മുടിപ്പിൻ വളവുകൾ കൊണ്ട്സമൃദ്ധമായിരുന്നു പിന്നീട് ഉള്ള യാത്ര'ഒന്നു കഴിഞ്ഞാൽമറ്റൊന്ന്,ഏതോ ആഫ്രിക്കൻ പെൺകുട്ടിയുടെ തലമുടിയിൽ ചേർത്തുവെച്ചഹെയർ പിൻ പോലെ,നിന്നോടൊന്നു ചേർന്ന് 'ഡ്രൈവിങ്ങിൽ തനിക്കുള്ള കഴിവിനെ കുറിച്ച് ഡ്രൈവർ പാതാലനായി,വണ്ടി കുറച്ചുകൂടി മുന്നോട്ടു പോയി,വഴിയുടെഇരുവശങ്ങളിലും പകൽവെളിച്ചം പോലും പതിക്കാൻ അനുവദിക്കാത്ത വിധത്തിൽ ആകാശം തൊട്ടു നിൽക്കുന്നകൂറ്റൻ മരങ്ങളുടെ ശിഖരങ്ങൾ ,അവ ഭൂമിയിൽ വരച്ചുചേർത്ത മനോഹരമായ ചിത്രങ്ങൾ.
പെട്ടെന്നാണ് ചൂളം കുത്തി പറന്നെത്തിയ ഒരു ശീതക്കാറ്റ് ഞങ്ങളെ ഉണർന്നത്.പിന്നാലെ കാടിനെഎങ്ങുനിന്നോ ഒരു മഴ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.വണ്ടിയുടെ ഷെല്ലിന്മേൽ വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ തള്ളി മാറ്റാൻ വൈപ്പർ കണിഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു എങ്കിലും മഴയുടെ വാശിയേറിയ കാഴ്ച തീരെ കുറഞ്ഞു.അതോടെ ഡ്രൈവർ വണ്ടി കുറച്ചുനേരം വഴിയോരത്ത് നിർത്തിയിട്ടും
കുറച്ചുസമയത്തിനുശേഷം ഞങ്ങൾ നേപ്പോൾഅതിർത്തി ഗ്രാമമായ പശുപതിയിലെത്തി.ഇവിടെനിന്ന് ആധാർ കാർഡ് കാണിച്ചാൽ നമുക്ക് നേപ്പാളിലേക്ക് പോകാം പക്ഷേ വൈകുന്നേരം ആകുമ്പോഴേക്കും ചിരിച്ചു വരണം
15 മിനിറ്റ് ഷെയർ ടാക്സിയിൽ യാത്ര ചെയ്താൽ പശുപതി പട്ടണത്തിൽ എത്താം.
ശീതകാലംഇങ്ങോട്ടു കടക്കാതെ അതിർത്തിക്കപ്പുറം വടിച്ചുനിൽക്കുകയാണ്.പ്രതീക്ഷിക്കാനാവാത്ത വിധം ശോഭയോടെ സൂര്യൻ പ്രകാശിക്കുന്നു.നാപ്പോളി സ്ത്രീകൾ തന്നെ,ഇന്ത്യൻരൂപയിലാണ് ഇവർ സാധനങ്ങൾക്ക് വില പറയുന്നത്.ഇന്ത്യൻ രൂപ വാങ്ങി ബാക്കി പണം ഇന്ത്യൻ രൂപയിൽ തന്നെ തിരിച്ചു തരുന്നു.അതുകൊണ്ട് വിനിമയ നിരക്ക് പ്രശ്നം വരുന്നില്ല.
ഞങ്ങൾ ഒരു കടയിലേക്ക് കയറി.കണ്ണുകൾ എന്തോ ചിന്തയിൽപ്പെട്ട പോലെ,എന്തോ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു അതിനുള്ളിലെ സ്ത്രീ ''ഞങ്ങളെ കണ്ടതോടെ അവർ ചിരിച്ച് അടുത്തേക്ക് വന്നു.പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ അവർഞങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളതെല്ലാം കാണിച്ചുതന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിയശേഷം ഞങ്ങൾ അവിടെനിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.താൻ വലിച്ചിരുന്ന സിഗരറ്റ്എറിഞ്ഞു കളഞ്ഞിട്ട് അടുത്ത കടക്കാരനും ഞങ്ങൾക്കരികിലെത്തികച്ചവടം കുറഞ്ഞതിന്റെ എല്ലാ വേവലാതികളും അയാളുടെ മുഖത്ത് വായിച്ചെടുക്കാം.
സാമാന്യം തിരക്കുള്ള ഒരു ചെറിയ അങ്ങാടിയാണ് പശുപതി, സാവധാനം ചലിക്കുന്ന വാഹനങ്ങളും കാൽനടക്കാരും,സൈക്കിളുകളും,ഉന്തുവണ്ടികളും,ഓട്ടോറിക്ഷകളും ഒത്തൊരുമയോടെ മുന്നോട്ടുപോകുനു.
ധാരാളം ചെറിയ ചെറിയ പീടികകൾ കൊണ്ട് സമൃദ്ധമാണ് ഈ തെരുവ് 'നേപ്പോളി സുന്ദരികൾ ഞങ്ങളെ കടകളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.അവർ രമണിക്ക് കൊച്ചു ഉടുപ്പുകളും ബാഗുകളും മറ്റും കാണിച്ചുകൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു പതുക്കെ പതുക്കെ സംസാരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളുടെസ്വരവും തണുത്തുവിറച്ചിരുന്നു അവരുടെ നീണ്ട ഇടതോന്നുന്ന മുടിതണുപ്പുള്ള നേർത്ത കാറ്റ് നേർത്ത കാറ്റിനോട്ശൃംഗാര പെട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു.എന്തായാലും പതിഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ കാര്യങ്ങൾ പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ അവർ മിടുക്കികളായിരുന്നു.ഞങ്ങൾ അവിടെ നിന്ന് കുറച്ച് ഉടുപ്പുകളും , നേപ്പോളികൾധരിക്കുന്ന വർണ്ണാഭമായ തൊപ്പികളും,കുടയും മറ്റും വാങ്ങി.ഇന്ത്യയെക്കാൾ വിലകുറവിലാണ് ഇവ ലഭിച്ചത്,അവിടെയൊക്കെ ചുറ്റി നടന്നു കണ്ട ശേഷം ഞങ്ങൾ ഒരു ഷെയർ ഓട്ടോയിൽ അതിർത്തിയിലേക്ക് തിരിച്ചു, ബോർഡറിൽ നിന്ന് വർണ്ണപ്പകിട്ടോടുകൂടിയ ചിത്രപ്പണികളോടുകൂടിയ കുറച്ച് ചോപ്പ്സ്റ്റിക്കുകളും വാങ്ങി,നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഇവ സാധാരണയായി കാണാറില്ല.
അടുത്ത് തന്നെ ഡ്രൈവർ തണുപ്പിൽ കൂനിപിടിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,അയാൾ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞെങ്കിലും പറന്നുവന്ന കാറ്റ് ആ വാക്കുകളൊക്കെയും കൊത്തി പറന്നുപോയി. വന്ന വഴിയിലൂടെ അല്ല മറ്റൊരു വഴിയിലൂടെയാണ് ഡ്രൈവർ ഡാർജിലിങ്ങിലേക്ക് തിരിച്ചു വണ്ടിയോടിച്ചത്,തേയില തോട്ടങ്ങളുടെ നടുവിലൂടെയായിരുന്നു ആ യാത്ര,മൂന്നാറിൽ വന്നിറങ്ങിയ പോലെ,വീണ്ടും കാട്ടിലേക്ക് കണ്മുന്നിൽ എങ്ങും പച്ച തലപ്പുകൾ മാത്രം
വഴിയരികിൽ മരങ്ങളും പുല്ലുകളും ചെടികളും കാഴ്ച കാണിച്ച് ഞങ്ങളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞു പോകുന്ന റോഡിൽ ഇരുവശത്തും പച്ച പരവതാനി വിരിച്ച പോലെ,ഇടയ്ക്കിടെ കാടു പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന കൂറ്റൻ തേക്കുമരങ്ങൾ',അവയെ വലം വെച്ച് അടിയിലേക്ക് പോകുന്നവാഹനം നമ്മെ എന്തെല്ലാം വഴികളിലൂടെയാണ് കൊണ്ടുപോകുന്നതെന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.ജീവിതം പോലെയുള്ള യാത്ര എന്ന ചിന്ത മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു '
ദൂരെ കുന്നിൻ ചിരിവുകൾക്കിടയിലൂടെ ഒഴുകി നീങ്ങുന്ന വെൺ മേഘങ്ങളുടെ സൗമ്യതയിൽ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ ജീവിതം പോലെയല്ലേ എന്നും തോന്നി. താഴ്വരകളുടെ പശ്ചിതയിലും മലനിരകളുടെ ഹരിതാഭയിലുംകണ്ണുകൾ മുടക്കിൽ നിന്നും ഇടയ്ക്കിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന പ്രകൃതിയുടെ ഈ ദൃശ്യങ്ങൾ യാത്രികർ ആസ്വദിക്കുക തന്നെ വേണം.
പതുക്കെപ്പതുക്കെ ചാറ്റൽ മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി പിന്നെ അതിശക്തമായി.ഡാർജെലിങ്ങിലേക്ക് ഇനിയും ഒരു മണിക്കൂർ യാത്രയുണ്ട്.പറയാനാകാത്ത ഒരു കുളിർമ്മ ശരീരത്തെ പൊതിഞ്ഞു.കാഴ്ച ദൂരം ചുരുങ്ങി ചുരുങ്ങി വരാൻ തുടങ്ങി'വണ്ടി ഒരു ചായ പീടികയുടെ അരികിൽ നിർത്തി.കടയുടെ നെരിപോടിനടുത്ത് ആളുകൾ ഇരുന്ന്ചൂടു കായുന്നു.അവർ ചായക്കൊപ്പം ബോണ്ടയും കഴിക്കുന്നുണ്ട്.ബംഗാളികളുടെ ഇഷ്ട വിഭവമാണ് ഉരുള ക്കിഴങ്ങ്,ഇത് അവരുടെ ഒരു ബലഹീനതയാണ് എന്നും പറയാം,ചിക്കൻ ബിരിയാണിയിലും ഇവിടെ പൊട്ടറ്റോ കാണാം.ഞങ്ങളും കൂട്ടത്തിൽ കൂടിനല്ല വിശപ്പുണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ഞാനും രമണിയും ഓരോ ബോണ്ടയും ചായയും കഴിച്ചു.ചായക്കടയിലേക്ക് ശക്തമായി ശീതളടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.കടയുടെ ചാരുകൻ ഒരു വൃദ്ധൻ കൂലി കൂടി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പീഡി തുണ്ട് മിന്നാമിന്നിനെ പോലെ തിളങ്ങുന്നുണ്ട്പരപര പെയ്യുന്ന മഴയെ സാക്ഷിയാക്കി ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു.
നേരത്തെ ഡാർജിലിങ്ങലിലെത്തിയാൽ സിറ്റിയിൽ കറങ്ങാം എന്നായിരുന്നു പദ്ധതി എന്നാൽ മഴയെല്ലാം തെറ്റിച്ചു അതിനാൽ ഞങ്ങൾ ഘൂമിയിലേക്ക് തന്നെയാത്ര തിരിച്ചു.താഴ്വരയുടെ സ്നേഹ സല്ലാപത്തിൽ മുങ്ങിപ്പോയ,മയങ്ങിപ്പോയ ഒരു യാത്രയായിരുന്നു അത് പ്രകൃതിയുടെ എല്ലാ ഭാവങ്ങളും ഒന്നിച്ച് അനുഭവിക്കാനാവുന്ന യാത്ര.
നാളെ സിക്കിമിലേക്ക് പോവുകയാണ് അതിനാൽ ബംഗാൾ കാഴ്ചകൾ തൽക്കാലം ഇവിടെ നിർത്തുന്നു...
UNESCO Heritage Site
Darjeeling Street
I Love Darjeeling ❤️
